Jerzy Kłossowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Kłossowski
komandor komandor
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1893
Kielce

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1978
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Marynarka Wojenna

Stanowiska

dowódca okrętów

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Danebroga (Dania)
Grób Jerzego Kłossowskiego na Starych Powązkach

Jerzy Antoni Kłossowski (ur. 19 kwietnia 1893 w Kielcach, zm. 12 sierpnia 1978 w Warszawie[1]) – komandor dyplomowany Marynarki Wojennej, autor wspomnień.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychował w Kielcach[2]. 10 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, zaliczony do 1. Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny[3]. Absolwent rocznych studiów podyplomowych w Ecole Hydrographique we Francji ukończonych w 1922 r., od grudnia 1922 był organizatorem i szefem Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej RP. Funkcję tę pełnił do 1925 r., będąc też w tym okresie dowódcą ORP Pomorzanin[4][5]. Dowódca okrętów: w 1924–1925 ORP Pomorzanin, w 1927 i 1928 ORP Generał Haller, w V – X 1933 ORP Krakowiak, od X 1933 do I 1934 ORP Bałtyk[6]. W latach 1925–1927 był słuchaczem Morskiej Szkoły Wojennej (franc. École de Guerre Navale) w Paryżu. 25 czerwca 1927 minister spraw wojskowych przyznał mu tytuł naukowy oficera Sztabu Generalnego[7] (od 22 grudnia 1928 – oficer dyplomowany). 18 lutego 1930 został mianowany na stopień komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 1. lokatą w korpusie morskim[8].

W okresie międzywojennym pełnił też inne funkcje kierownicze i dydaktyczne, był m.in. wykładowcą toruńskiej Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej[6] i naczelnikiem biura personalnego Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Toruniu[9]. Z dniem 1 lutego 1934 został przydzielony do dyspozycji Ministra Komunikacji na okres sześciu miesięcy[10]. Z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Kierownictwa Marynarki Wojennej[11].

W 1945 jako komandor podporucznik zajmował etat admiralski i kierował Oddziałem Marynarki Wojennej przy MON oraz brał udział w lustracjach przedwojennych oficerów marynarki chcących kontynuować służbę wojskową[12].

W 1970 r. opublikował książkę pt. „Wspomnienia z Marynarki Wojennej”, wydaną przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie (drugie wydanie przez tego samego wydawcę w 1977 r.)[13].

Zmarł 12 sierpnia 1978 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 45-4-30)[14][15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sawicki J. (red.), 2011: Kadry morskie Rzeczypospolitej, tom V. Wyd. Pol. Tow. Nautologiczne, Akademia Marynarki Wojennej, Instytut Historii WNHiS [1]
  2. Duda i Pająk 2013 ↓, s. 111.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1841.
  4. Duda D.: Funkcjonowanie Biura Hydrograficznego Marynarki Wojennej w okresie międzywojennym. [2] s. 96, 101.
  5. Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej RP [online], www.bhmw.mw.mil.pl [dostęp 2017-11-18].
  6. a b http://www.smp.am.szczecin.pl/Content/1581/kadry5.pdf?handler=pdf
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 193.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 68.
  9. a b M.P. z 1937 r. nr 100, poz. 145 „za zasługi na polu rozwoju Ligi Morskiej i Kolonialnej”.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 191.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 252.
  12. Nawrot D., 2011: Historia Korpusu Oficerskiego Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej. Post scriptum. Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej, Rok LII Nr 1 (184), s. 177–178 [3]
  13. Katalog Biblioteki Narodowej
  14. Cmentarz Stare Powązki: KŁOSSOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-04-18].
  15. a b Duda i Pająk 2013 ↓, s. 116.
  16. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 394.
  18. Kongelig Dansk Hof- og Statskalender. Kopenhaga: 1929, s. 130

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]