French
DeutschJerzy Daniel Kędzierski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma mater | |
| Praca | |
| Styl | |
| Projekty | odbudowa Szczecina |
| Odznaczenia | |
     | |
Jerzy Daniel Kędzierski (ur. 3 stycznia 1902 w Warszawie, zm. 29 maja 1981 tamże) – polski architekt, żołnierz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana i Jadwigi Nowak. Uczeń Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, które ukończył w 1921 r.; członek Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. jako ochotnik w I baterii 8 dak.
W roku akademickim 1932/33 absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej – inż. architekt. Od roku 1924 należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia, studenckiej organizacji ideowo-wychowawczej, do której należał także rodzony brat Tomasz (Orle Lwowskie, żołnierz wojny polsko-bolszewickiej ). W latach 1928–29 przeszkolony w Szkole Saperów Podchorążych Rezerwy w Modlinie; w 1936 r. awansowany do stopnia ppor. rezerwy.
Żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r., dowódca plutonu i zastępca dowódcy kompanii saperów (nr 168) w Brześciu nad Bugiem; w czasie okupacji wykładowca Szkoły Podchorążych AK; por. AK ps. „Kalinowski” – dowódca 2 komp. „Supraśl” w batalionie im. W. Łukasińskiego. Bohater powstania warszawskiego: dowódca Reduty Ratusz i Pałacu Krasińskich, dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i dwukrotnie Krzyżem Walecznych, jeniec oflagu Murnau, gdzie został miejscowym prezesem SARP. Awansowany do stopnia kapitana.
Po wojnie udał się na Ziemie Odzyskane, gdzie kierował odbudową Szczecina. Następnie pracował w zawodzie architekt Warszawy, Łodzi i Starachowic. Był też w latach 1949–1953 więźniem politycznym Polski Ludowej. Zmarł w Warszawie, pochowany na Starych Powązkach w grobie rodzinnym (kwatera 237-3-16/17)[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal za Warszawę 1939–1945
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KĘDZIERSCY I NOWAKOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- nekrolog "Życie Warszawy", 1981 r.
- Benedykt Ziółkowski, Batalion Armii Krajowej "Łukasiński", Warszawa 1998
- informacje ze strony Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia