Jens-Peter Herold – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jens-Peter Herold
Ilustracja
Jens-Peter Herold na mistrzostwach NRD w 1987 w Poczdamie.
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1965
Neuruppin

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
brąz Seul 1988 lekkoatletyka
bieg na 1500 m)
Mistrzostwa Europy
złoto Split 1990 bieg na 1500 m
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 1990 bieg na 1500 m
srebro Liévin 1987 bieg na 1500 m

Jens-Peter Herold (ur. 2 czerwca 1965 w Neuruppin[1]) – niemiecki lekkoatleta średniodystansowiec reprezentujący początkowo Niemiecką Republikę Demokratyczną, medalista olimpijski z 1988 oraz mistrz Europy.

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Specjalizował się w biegu na 1500 metrów. Zajął w tej konkurencji 2. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin, przegrywając jedynie z Holendrem Hanem Kulkerem[2]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie był na tym dystansie szósty[3]. W tym samym roku ustanowił rekord NRD w biegu na 1500 metrów wynikiem 3:33,28, który nie został poprawiony do końca istnienia tego państwa[4].

Zdobył brązowy medal w biegu na 1500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu, za Kenijczykiem Peterem Rono i Brytyjczykiem Peterem Elliottem[1]. 2 lipca 1988 w Oslo ustanowił rekord NRD w biegu na 1 milę czasem 3:49,22, który do tej pory (czerwiec 2021) jest rekordem Niemiec[5]. Podczas Pucharu Świata w 1989 w Barcelonie zajął 2. miejsce w biegu na 800 metrów i 3. miejsce w biegu na 1500 metrów[6]. Zwyciężył w biegu na 1500 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[7], a następnie na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[8]. W 1987 (w barwach NRD) i 1991 (w barwach Niemiec) stawał na podium finału A pucharu Europy[9].

Po zjednoczeniu Niemiec startował w reprezentacji tego państwa. Zajął 4. miejsce w finale biegu na 1500 metrów na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio, przegrywając brązowy medal na linii mety ze swym rodakiem Hauke Fuhlbrügge[10]. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie był szósty[1]. Wystąpił również na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[11], na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach[12] i na mistrzostwach świata w 1995 w Gōteborgu[11], ale odpadał w przedbiegach. Do tej pory (czerwiec 2021) jest halowym rekordzistą Niemiec w biegu na 1000 metrów (2:17,09 5 lutego 1993 w Berlinie), a także w biegu na milę (3:53,74 1 marca 1994 w Karlsruhe)i w biegu na 2000 metrów (4:56,23 6 marca 1993 w Karlsruhe)[5].

Herold był mistrzem NRD w biegu na 800 metrów w 1987 i 1989[13], a także mistrzem na 1500 metrów w latach 1987–1990 i wicemistrzem w 1986[14]. W hali był mistrzem NRD na 1500 m w latach 1986, 1987 i 1990[15], a w biegu na 3000 m mistrzem w 1987 i wicemistrzem w 1988[16].

Po zjednoczeniu Niemiec był mistrzem tego państwa na 1500 m w latach 1991-1993 oraz brązowym medalistą w 1995[17], a w hali mistrzem w 1993 i 1994 i brązowym medalistą w 1995[18].

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 800 metrów 12 sierpnia 1990, Hengelo 1:44,88
bieg na 800 metrów (hala) 11 lutego 1990, Karlsruhe 1:46,26
bieg na 1000 metrów 2 lipca 1993, Villeneuve-d’Ascq 2:16,52
bieg na 1000 metrów (hala) 5 lutego 1993, Berlin 2:17,09 NR
bieg na 1500 metrów 4 września 1992, Rieti 3:32,77
bieg na 1500 metrów (hala) 14 lutego 1993, Sindelfingen 3:36,26
bieg na milę 2 lipca 1988, Oslo 3:49,22 NR
bieg na milę (hala) 1 marca 1994, Karlsruhe 3:53,74 NR
bieg na 2000 metrów 21 sierpnia 1982, Berlin 4:57,83
bieg na 2000 metrów (hala) 6 marca 1993, Karlsruhe 4:56,23 NR
bieg na 5 kilometrów 18 kwietnia 1990, Newcastle 14:09 NR

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jens-Peter Herold [online], olympedia.org [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  2. European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 434 [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  3. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 118 [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  4. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 43. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  5. a b Deutsche Rekorde [online], leichtathletik.de [dostęp 2021-06-15] (niem.).
  6. IAAF World Cup in Athletics [online], GBRAthletics [dostęp 2014-08-24] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 447 [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  8. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 578 [dostęp 2021-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. European Cup A Final and Super League (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-08-24] (ang.).
  10. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 118–119 [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  11. a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 119 [dostęp 2021-06-15] (ang.).
  12. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 587 [dostęp 2021-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  13. Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (800m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
  14. Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (1500m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
  15. Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (1500m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
  16. Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (3000m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
  17. Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (1500m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).
  18. Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften (1500m – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2014-08-24] (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]