Jason Wilnis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jason Wilnis
Ilustracja
Wilnis w 2017
Pseudonim

Tyson,
Psycho

Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1990[1]
Utrecht

Obywatelstwo

Holandia

Wzrost

183 cm

Masa ciała

85 kg

Styl walki

kickboxing, boks tajski

Trenowany przez

Danny de Vries
Daan Kortland

Debiut

kickboxing – 2009
MMA – 2021

Kategoria wagowa

średnia[2]

Klub

The Colosseum Gym

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kickboxing – 41
MMA – 5

Zwycięstwa

kickboxing – 31
MMA – 2

Przez nokauty

kickboxing – 8
MMA – 1

Przez poddania

kickboxing – 0
MMA – 0

Przez decyzje

kickboxing – 23
MMA – 1

Porażki

kickboxing – 9
MMA – 3

Remisy

kickboxing – 1
MMA – 0

Nieodbyte

kickboxing – 0
MMA – 0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 13 marca 2023.

Jason Wilnis (ur. 10 grudnia 1990 w Utrechcie) – holenderski kickbokser surinamskiego pochodzenia, mistrz It’s Showtime z 2012 oraz mistrz świata Glory w wadze średniej z 2016. Od 2021 roku zawodnik MMA[3].

Kariera w kickboxingu[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera i mistrzostwo It's Showtime[edytuj | edytuj kod]

Od 17 roku życia wraz z bratem Jahfarrem trenuje kickboxing. W 2009 zadebiutował w organizacji K-1. 10 listopada 2012 został mistrzem It’s Showtime w wadze średniej, wygrywając przez techniczny nokaut po niskich kopnięciach z Alexem Pereirą[4].

Glory[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2012, związał się z Glory, pokonując Toshio Matsumoto na punkty. W 2013 i 2014 odpadał z turniejów Glory, ulegając Artiomowi Lewinowi[5] oraz Sahakiowi Parparjanowi[6] – w obu przypadkach na punkty. 3 kwietnia 2015 w finale turnieju Glory przegrał z Simonem Marcusem niejednogłośną decyzją sędziów[7].

Po pokonaniu w 2016 Filipa Verlindena i Joe Schillinga[2], otrzymał szansę walki o tytuł mistrza świata Glory. Walka odbyła się 9 września 2016 na gali Glory 33 w New Jersey. Nieoczekiwanie Wilnis pokonał w rewanżu przez TKO obrońcę tytułu Simona Marcusa i został nowym mistrzem wagi średniej[8].

20 stycznia 2017 na Glory 37 obronił tytuł, pokonując jednogłośnie na punkty Nowozelandczyka Israela Adesanye[9]. 29 kwietnia 2017 na Glory 40 przegrał w rewanżu z Simonem Marcusem niejednogłośnie na punkty i stracił tytuł[10].

30 września 2017 przegrał przed czasem wskutek rozcięcia z Tunezyjczykiem Yousri Belgarouim[11], natomiast 10 sierpnia 2018 uległ na punkty ponownie Simonowi Marcusowi w walce o miano pretendenta do walki o pas[12].

Następnie zmierzył się z Alexem Pereirą w Glory 65 o tytuł mistrza wagi średniej Glory[13]. Został znokautowany latającym kolanem, który został później nazwany przez Combat Press jako „nokaut roku 2019”[14].

Na Glory 70: Lyon doszło do jego walki z Donovanem Wisse[15]. Przegrał walkę jednogłośną decyzją[16].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

LFL[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2021 roku przeszedł do trenowania mieszanych sztuk walki po podpisaniu umowy z holenderską organizacją Levels Fight League. W swoim debiucie zmierzył się z Erhanem Okuroglu na gali Levels Fight League 2, która odbyła się 26 lipca 2021 w Amsterdamie. Zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie[17].

13 marca 2022 w drugiej walce w MMA zmierzył się z Davidem Casalem Moldesem na gali Levels Fight League 4. Wygrał przez jednogłośną decyzję sędziowską po trzech rundach[18].

KSW i Powrót do LFL[edytuj | edytuj kod]

28 kwietnia 2022 polska organizacja KSW ogłosiła na swoich social mediach debiut Wilnisa, podczas gali KSW 70: Pudzian vs. Materla. Jego rywalem w okrągłej klatce został Radosław Paczuski. Starcie do którego doszło 28 maja w łódzkiej Atlas Arenie, odbyło się w kategorii średniej[3]. Walka skończyła się w trzeciej rundzie przez TKO, po tym jak Holender doznał kontuzji palca[19].

2 października 2022 w powrocie dla holenderskiej federacji (LFL) przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z Egipcjaninem, Ahmedem Sami[20].

W Co-Main Evencie gali Levels Fight League 8, która odbyła się 12 marca 2023 zmierzył się w konfrontacji z Joey'em Berkenboschem[21]. Przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie[22].

11 stycznia 2024 ogłoszono, że zakończył współpracę z KSW i nie przedłużył kontraktu z organizacją[23].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Kickboxing[edytuj | edytuj kod]

Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 2-3 Holandia Joey Berkenbosch (4-2) TKO (ciosy łokciami z pozycji krucyfiksu) 2 3:38 Levels Fight League 8 12.03.2023 Holandia Amsterdam Co-Main Event
Przegrana 2-2 Egipt Ahmed Sami (7-2. 1NC) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Levels Fight League 6 02.10.2022 Holandia Amsterdam Co-Main Event
Przegrana 2-1 Polska Radosław Paczuski (3-0) TKO (przerwanie przez lekarza – kontuzja palca) 3 1:46 KSW 70: Pudzian vs. Materla 28.05.2022 Polska Łódź
Wygrana 2-0 Holandia David Casal Moldes (0-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Levels Fight League 4 13.03.2022 Holandia Amsterdam
Wygrana 1-0 Dania Erhan Okuroglu (1-1) TKO (ciosy) 1 4:08 Levels Fight League 2 26.07.2021 Holandia Amsterdam Debiut w MMA

[24]

Lista walk w kickboxingu[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jason Wilnis l The Colosseum Gym. muaythai.nl. [dostęp 2018-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-11)]. (niderl.).
  2. ↑ a b Oficjalny profil Wilnisa na stronie glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  3. ↑ a b Wirtualna Polska Media, Radosław Paczuski poznał rywala na KSW 70. Duże wyzwanie przed Polakiem [online], sportowefakty.wp.pl, 28 kwietnia 2022 [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  4. ↑ a b Jason Wilnis vs. Alex Pereira at It’s Showtime Brazil. kickboxingplanet.com, 2013. (ang.).
  5. ↑ Dave Walsh: GLORY 10 Live Results and Updates. liverkick.com, 28.09.2013. (ang.).
  6. ↑ Dave Walsh: GLORY 14 Zagreb Results. liverkick.com, 08.03.2014. (ang.).
  7. ↑ Glory 20: Robin van Roosmalen obronił pas mistrza! Wyniki. fightsport.pl, 03.04.2015. (pol.).
  8. ↑ a b Glory 33: Rico Verhoeven nie daje szans Braddockowi Silvie, Jason Wilnis nowym mistrzem wagi średniej – wyniki!. fightsport.pl, 10.09.2016. (pol.).
  9. ↑ Fraser Coffeen: Glory 37 Los Angeles live results and discussion. bloodyelbow.com, 2017-01-20. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  10. ↑ Rob Tatum: GLORY 40 Copenhagen Results: Marcus Reclaims Middleweight Title, Belgaroui Captures Tournament. combatpress.com, 2017-04-29. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  11. ↑ Rob Tatum: GLORY 45 Amsterdam Results: van Roosmalen Tops Adamchuk, Duut Runs Through Tournament. combatpress.com, 2017-09-30. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  12. ↑ Dave Walsh: GLORY 56 Results and Live Commentary. liverkick.com, 2018-08-10. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  13. ↑ GLORY 65 Utrecht Results: Pereira Destroys Wilnis, Grigorian Unseats Sitthichai [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  14. ↑ Combat Press 2019 Kickboxing Awards: Knockout of the Year – Alex Pereira vs. Jason Wilnis [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  15. ↑ Jason Wilnis vs Donovan Wisse joins GLORY 70 [online], FIGHTMAG, 7 października 2019 [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  16. ↑ GLORY 70 Results: Groenhart Knocks Out Jones, Claims Interim Title [online], Combat Press [dostęp 2022-05-04] (ang.).
  17. ↑ Levels Fight League 2 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2022-05-07] (ang.).
  18. ↑ Levels Fight League 4 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2022-05-07] (ang.).
  19. ↑ Jakub Madej, KSW 70: Kontuzja Jasona Wilnisa! Radosław Paczuski zwycięża starcie z byłym mistrzem GLORY | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 28 maja 2022 [dostęp 2022-05-28] (pol.).
  20. ↑ (VIDEO) Polacy przegrywają na gali LFL 6 w Amsterdamie. Walczył również Jason Wilnis [online], MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 2 października 2022 [dostęp 2022-10-03] (pol.).
  21. ↑ Levels Fight League 8 | MMA Event [online], Tapology [dostęp 2023-02-15] (ang.).
  22. ↑ Jason Wilnis vs. Joey Berkenbosch, Levels Fight League 8 | MMA Bout [online], Tapology [dostęp 2023-03-13] (ang.).
  23. ↑ KSW kończy współpracę z 11 zawodnikami – Michał Kita i inni pretendenci poza federacją! [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 11 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-11] (pol.).
  24. ↑ Jason Wilnis | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2022-05-04] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jason_Wilnis&oldid=73042410”