Jaskinia Lisia (Niecka Nidziańska) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | prywatny |
Długość | 76 m |
Głębokość | 2 m |
Deniwelacja | 5 m |
Wysokość otworów | 209 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 6 m |
Ekspozycja otworów | ku S |
Data odkrycia | znana od dawna |
Ochrona i dostępność | |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-2.12 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
50°25′29″N 20°38′57″E/50,424722 20,649167 |
Jaskinia Lisia – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się w Niecce Soleckiej, na północ od wsi Skotniki Górne (gmina Wiślica), na wschód od rezerwatu przyrody Skotniki Górne, w pobliżu Jaskini w Skotnikach Górnych, na wysokości 209 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 76 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów[2].
Jaskinia jest pomnikiem przyrody.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Główną częścią jaskini jest obszerna sala znajdująca się zaraz za bardzo szerokim otworem wejściowym. Odchodzą od niej:
- na wprost od wejścia dwa korytarzyki, z których jeden, krótki, prowadzi w dół, natomiast drugi nazwany Korytarzem z Norami idzie do niewielkiej Salki z Norami
- na prawo od wejścia krótki korytarzyk prowadzący do zacisku, za którym znajduje się duża Mokra Salka. Odchodzą z niej dwa korytarzyki, z których jeden jest zalany wodą[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich glony i mchy. Bywają w niej lisy[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Jej pierwszy opis i plan sporządzili K.P. Wołoszyn oraz S. Wiraszka w 1987 roku[2].