Jarosław Dumanski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jarosław Dumanski
Ярослав Думанський
Pełne imię i nazwisko	Jarosław Myrosławowycz Dumanski
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1959 ; Iwano-Frankowsk
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 2021 ; Iwano-Frankiwsk
Wzrost	176 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
1977–1978	ZSRR U-18
1978–1980	ZSRR U-21
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1991–1993	Chutrowyk Tyśmienica
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Jarosław Myrosławowycz Dumanski, ukr. Ярослав Мирославович Думанський, ros. Ярослав Мирославович Думанский, Jarosław Mirosławowicz Dumanski (ur. 4 sierpnia 1959 w Iwano-Frankowsku (ob. Iwano-Frankiwsk), zm. 22 czerwca 2021 tamże^[1]) – radziecki i ukraiński piłkarz i trener piłkarski, grający w czasie kariery zawodniczej na pozycji pomocnika. Syn Myrosława, również piłkarza i trenera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w Iwano-Frankowsku. Pierwszy trener Jurij Szajkin. W 1976 mając 17 lat został piłkarzem Spartaka Iwano-Frankowsk, który występował w Pierwszej Lidze ZSRR. W drużynie z rodzinnego miasta rozegrał tylko jeden mecz, a następny sezon rozpoczął w wyższoligowych Karpat Lwów. Podczas przerwy letniej sezonu 1981 został zaproszony do Dynama Kijów. Najbardziej udany sezon to był 1982 w którym razem z Dynamem zdobył Puchar i wicemistrzostwo, ale potem coraz mniej trafiał do podstawowego składu i w 1985 przeniósł się do Dinama Moskwa. W stolicznym klubie rozegrał tylko 1 mecz, po czym trafił do Metalista Charków^[2]. W 1987 wrócił do rodzinnego klubu Prykarpattia Iwano-Frankiwsk, w którym zakończył karierę. Jest jednym z najbardziej utytułowanych piłkarzy Prykarpattia.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1977–1980 bronił barw juniorskiej i młodzieżowej reprezentacji ZSRR, w składzie których osiągnął wiele sukcesów. Pełnił rolę kapitana Sbornej^[3].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez pewien czas prowadził Chutrowyk Tyśmienica^[4] pełniąc role grającego trenera, ale po tym jak w 1993 awansował z drużyną do Przejściowej Ligi zrezygnował z pracy trenerskiej^[5].