Janusz Wojnarowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Wojnarowicz
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1980
Tychy, Polska

Wzrost

201 cm

Informacje klubowe
Klub

Czarni Bytom (judo)
Gliwice Lions (futbol ameryk.)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
srebro Rotterdam 2005 +100 kg
srebro Tampere 2006 +100 kg
brąz Maribor 2002 +100 kg
brąz Wiedeń 2010 +100 kg
brąz Stambuł 2011 +100 kg
brąz Czelabińsk 2012 +100 kg
Światowe igrzyska wojskowe
brąz Rio de Janeiro 2011 drużynowo
Wojskowe Mistrzostwa Świata
brąz Astana 2013 +100 kg
brąz Astana 2013 drużynowo
Wojskowe Mistrzostwa Europy
złoto Novo Mesto 2010 +100 kg
starszy szeregowy starszy szeregowy
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1980
Tychy

Siły zbrojne

Janusz Wojnarowicz (ur. 14 kwietnia 1980 w Tychach[1]) – polski judoka, sześciokrotny medalista mistrzostw Europy, wychowanek klubu PKS Katowice. Obecnie jest zawodnikiem Czarnych Bytom. Od 2010 gra w futbol amerykański w barwach Gliwice Lions (PLFAI)[2] – numer 54; linia ataku[3]. Jest kuzynem piłkarza Jakuba Błaszczykowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Niezwykle utytułowana postać polskiego judo. Obecnie jest członkiem kadry olimpijskiej i narodowej. Występuje w dwóch kategoriach: +100 kg oraz Open i właśnie w nich wielokrotnie sięgał po Mistrzostwo Polski. Do swoich życiowych sukcesów z pewnością może zaliczyć srebrny medal Mistrzostw Europy w Rotterdamie (2005) i Tampere (2006). W 2002, 2010 i w 2011 roku wywalczył brązowe medale Mistrzostw Europy. Dodatkowo zajął siódme miejsce podczas Mistrzostw Europy w Düsseldorfie (2003) oraz również siódme miejsce podczas Mistrzostw Świata w Osace (2003).

W swoim starcie w kategorii +100 kg na Igrzyskach w Pekinie Wojnarowicz w pierwszej rundzie miał wolny los, następnie pokonał przez ippon zawodnika z Mongolii Makhgala Bayarjavhlana. W trzeciej rundzie przegrał z Uzbekiem Abdullo Tangrijewem. Ostatecznie zakończył udział w igrzyskach przegrywając w repasażach z Andreasem Tölzerem z Niemiec. Podczas Igrzysk w Londynie Wojnarowicz przegrał w pierwszej rundzie z Francuzem Teddy Rinerem.

Jest żołnierzem Wojska Polskiego w stopniu starszego szeregowego.

Podczas Światowych Wojskowych Igrzysk Sportowych 2011 zdobył brązowy medal w rywalizacji drużynowej[4]. Rok wcześniej, podczas Mistrzostw Europy Wojskowych w Judo 2010, zdobył złoty medal w kategorii powyżej 100 kilogramów[5]. Podczas Wojskowych Mistrzostw Świata w Astanie (2013) zdobył dwa brązowe medale: indywidualnie (kat. +100 kg), oraz w drużynie[6][7].

Posiada 6 dan[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Wojnarowicz. sports-reference.com. [dostęp 2010-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-18)]. (ang.).
  2. Futbol amerykański dopiero po igrzyskach. [dostęp 2012-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-28)].
  3. Gliwice Lions. Roster.. gliwicelions.pl. [dostęp 2013-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
  4. Olimpijski sukces polskich judoków w mundurach. wprost.pl, 2011-07-19. [dostęp 2011-07-20]. (pol.).
  5. European Military Championships, 2010, Slovenia. judoinside.com. [dostęp 2011-07-20]. (ang.).
  6. Brąz judoków na mistrzostwach świata. polska-zbrojna.pl, 2013-07-02. [dostęp 2013-07-06].
  7. Judocy wracają z czterema krążkami. polska-zbrojna.pl, 2013-07-05. [dostęp 2013-07-06].
  8. Polski Związek Judo: Rejestr stopni: 6 DAN

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]