Janusz Patrzykont – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Patrzykont
Pseudonim	Bajgiel
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1912 ; Kramsk
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1982 ; Poznań
Wzrost	172 cm
	Kariera
Szkoła średnia	Państwowa Szkoła Budownictwa
Kariera klubowa
1929–1932	AZS Poznań
1932–1939	KPW Poznań
1946–1947	Kolejarz Poznań
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1936–1939	KPW Poznań
1946–1960	KKS Kolejarz Poznań
1949–1950; 1955–1956; 1958–1959	Kadra Polski mężczyzn
1960–1962	Kadra Polski kobiet
Dorobek medalowy
	Zawodnicze
	Mistrzostwa Polski
	Trenerskie
	Odznaczenia;

Janusz Patrzykont (ur. 5 maja 1912 w Kramsku, zm. 9 grudnia 1982 w Poznaniu) – polski koszykarz, piłkarz ręczny, wioślarz, hokeista, reprezentant kraju w koszykówce, wielokrotny mistrz polski we wszystkich uprawianych dyscyplinach, po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski.

Od 1930 był zawodnikiem AZS Poznań. Reprezentant Polski podczas igrzysk w Berlinie 1936. Jego kariera wiąże się z pierwszymi sukcesami polskiej koszykówki na arenie międzynarodowej. Należał do sławnej „Wielkiej Piątki”, która pokonała Łotwę, wówczas Mistrza Europy. W wieku 35 lat został trenerem AZS Poznań. Po zakończeniu kariery pozostał w Poznaniu, gdzie zmarł 9 grudnia 1982 roku. Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu w Alei Zasłużonych (AZ-2-P-19)^[1].