Janusz Gaudyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Gaudyn (ur. 25 lutego 1935 w Ochojcu, zm. 22 czerwca 1984 w Trzyńcu) – polski lekarz, pisarz, działacz organizacji polonijnych na Zaolziu.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Ukończył 1950 polską szkołę podstawową i 1953 polskie gimnazjum w Orłowej, studiował medycynę 1953–1959 na Uniwersytecie w Ołomuńcu. Został lekarzem w szpitalu w Czeskim Cieszynie, potem w Trzyńcu.

Obok pracy lekarza zajmował się literaturą. Pisał fraszki, aforyzmy. Był działaczem społecznym polskiej mniejszości na Zaolziu, współzałożycielem sekcji literacko-artystycznej Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego. W latach osiemdziesiątych był przewodniczącym Grupy Literackiej 63 w Trzyńcu. Był też długoletnim członkiem Rady Głównej Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego. Był członkiem Unii Polskich Pisarzy Medyków.

Dzieła (wybór)[edytuj | edytuj kod]

• Fraszki i fraszeczki (1967)
• Zdania (1969)
• Duet (1969) (z Gabrielem Palowskim)
• List (1980)
• My (1980)
• Z tej ziemi: 129 fraszek o miłości (1983)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Martyna Radłowska-Obrusnik, Otylia Toboła Leksykon PZKO. Czeski Cieszyn: Zarząd Główny PZKO. OCLC 189531468. https://web.archive.org/web/20110718173303/http://www.sbc.org.pl/dlibra/docmetadata?id=10993. (1997).
• Władysław Sikora, Pisarze Zaolzia. Czeski Cieszyn: Wydawnictwo Olza przy Radzie Polaków. OCLC 233485106. (1993).
• Kazimierz Kaszper, red.: Janusz Gaudyn. Karwina: Polskie Wydawnictwo Medyczne w Republice Czeskiej. ISBN 978-80-87381-03-8 (2010).