Janina Draczewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janina Draczewska, właśc. Janina Drac z Lejczyków (ur. 29 listopada 1891 w Warszawie, zm. 16 stycznia 1962 w Łodzi^[1][2]) – aktorka teatralna i filmowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Jana Lejczyka i Heleny z Rybków. Jej siostra Maria Lelska (1899–1974) była także aktorką^[3]. Absolwentka gimnazjum żeńskiego J. Jankowskiej w Warszawie. W 1908 r. rozpoczęła naukę w Szkole Aplikacyjnej przy WTR, którą przerwała po zamążpójściu. W 1923 r. ukończyła Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie i debiutowała w Teatrze im. Aleksandra Fredry w Warszawie. Występowała następnie w wielu teatrach: „Semafor” we Lwowie (1926/1927), „Rewia” w Warszawie (1927/1928), Teatrze na Bielańskiej (1928/1929), Teatrze Miejskim w Grodnie (1929–1931), „Qui Pro quo” (1931/1932), „Jaskółka” (1932/1933), „Ateneum” i Polskim (1933–1934), Stołecznym Teatrze Powszechnym (1935/1936), zespole objazdowym „Płomyk” (1936/1937), Teatrze Miejskim we Lwowie (1937/1938).

Podczas II wojny światowej nie pracowała w teatrze.

Po wojnie była aktorką Teatru „Bajka” w Łodzi (1945), Teatru Kameralnego w Łodzi (1945/1946), „Syrena” w Łodzi, Teatru Polskiego w Bielsku. Od 1949 do 1957 występowała w Teatrze Nowym w Łodzi^[2].

Była żoną Aleksandra Draca. Ich córka Jadwiga (1909–1991) była tancerką, choreografem, aktorką, suflerem, pedagogiem i działaczką sportową^[4].

Filmografia^[1][edytuj | edytuj kod]

• 1946: Zakazane piosenki jako kioskarka
• 1949: Za wami pójdą inni... jako służąca rodziców Anny
• 1950: Pierwszy start
• 1953: Przygoda na Mariensztacie jako kobieta w Złocieniu
• 1953: Trzy opowieści jako Bobrowa

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Janina Draczewska w bazie filmpolski.pl
• Janina Drac-Draczewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-10-18] .