Jan Pastwa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Pastwa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1962
Gdynia

Dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej
Okres

od 2012
do 2016

Poprzednik

Marek Haliniak (p.o.)[1]

Następca

Wojciech Federczyk

Ambasador RP w Czechach
Okres

od 2007
do 2012

Poprzednik

Andrzej Załucki

Następca

Grażyna Bernatowicz

Szef służby cywilnej
Okres

od 1997
do 2006

Poprzednik

Jan Szachułowicz

Następca

Sławomir Brodziński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jan Aleksander Pastwa[2] (ur. 23 maja 1962 w Gdyni) – polski urzędnik państwowy i dyplomata, harcmistrz, współtwórca ZHR na Pomorzu, szef służby cywilnej w latach 1997–2006. W latach 2007–2012 ambasador w Republice Czeskiej, w latach 2012–2016 dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1990 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego, a w 1994 ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej w Warszawie (II promocja).

Związany z harcerstwem, był wychowankiem i drużynowym (w latach 1980–1986) Czarnej Czwórki Gdyńskiej, członkiem trójmiejskiego Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. W 1981 brał udział w technicznej obsłudze I Krajowego Zjazdu Delegatów „Solidarności” w Gdańsku. W latach 1983–1989 działał w niejawnym Ruchu Harcerskim. Należy do współzałożycieli Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, w latach 1990–1995 był jego wiceprzewodniczącym, a następnie członkiem Naczelnictwa ZHR[3][4].

Jako student Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w podziemnym kolportażu i strajku w Gdańsku w maju 1988. Od 1989 kierował działem informacji biura Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. W latach 1990–1994 był zatrudniony w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku na stanowisku rzecznika prasowego ówczesnego wojewody, Macieja Płażyńskiego. Od 1994 do 1996 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, a następnie przez rok kierownikiem Urzędu Rejonowego w Gdyni.

7 listopada 1997 został powołany przez prezesa Rady Ministrów na szefa służby cywilnej. Następnie 1 lipca 2001 objął to stanowisko na kolejną pięcioletnią kadencję, która upłynęła w 2006. 26 marca 2007 złożył listy uwierzytelniające prezydentowi Republiki Czeskiej, obejmując funkcję ambasadora RP w Pradze. Urzędowanie zakończył w 2012. 26 listopada tego samego roku premier Donald Tusk powołał go na stanowisko dyrektora Krajowej Szkoły Administracji Publicznej[5]. 7 października 2016 premier Beata Szydło odwołała go z pełnionej funkcji[6].

W 2012, za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Żonaty z Ewą Borkowską-Pastwą, ma dwóch synów: Lecha i Jana.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Organy i osoby sprawujące funkcje. ksap.gov.pl, 18 października 2012. [dostęp 2019-07-16].
  2. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 listopada 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 274).
  3. Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej 1995–1996. „Instruktor. Pismo instruktorek i instruktorów Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej”. Dodatek specjalny, s. 2, 1996. ISSN 1234-1290. 
  4. Ewa Borkowska-Pastwa, Renata Adrian-Cieślak, Urszula Kret: Starszyzna Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej 1989–2022. Warszawa: Wydawnictwo ZHR, 2023. ISBN 978-83-87899-32-5.
  5. Nowy dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. kprm.gov.pl, 26 listopada 2012. [dostęp 2019-07-16].
  6. Zmiana dyrektora KSAP. ksap.gov.pl, 7 października 2016. [dostęp 2019-07-16].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]