French
DeutschJan Olejko – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | nauczyciel |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | polska |
| Alma Mater | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
    | |
Jan Olejko (ur. 1936 w Przysietnicy, zm. 19 maja 2000) – polski nauczyciel.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1936 w Przysietnicy[1][2]. Tam ukończył szkołę podstawową w 1950[1]. Ukończył Liceum Pedagogiczne w Brzozowie w 1954[1]. Od tego roku pracował jako nauczyciel w Haczowie[1]. Ukończył Studium Nauczycielskie w Przemyślu[3]. W 1962 zamieszkał w Grabownicy, gdzie został nauczycielem w miejscowej szkole[3][1]. Zaocznie ukończył studia na kierunku historii na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, a ponadto studia podyplomowe zarządzania oświatą[1][3].
Uprawiał piłkę nożną[1]. Uzyskał uprawnienia instruktora piłki ręcznej i kształcił młodzież szkolną w tej dyscyplinie[3]. Kierował zespołem piłki ręcznej dziewcząt, utworzonym jako sekcja przy klubie Górnik Grabownica[3]. Trenowany przez niego zespół zdobył mistrzostwo województwa rzeszowskiego juniorek, następnie drużyna zdobyła mistrzostwo klasy A, awansując w pierwszym sezonie gry do klasy wojewódzkiej w 1965[3]. W 1967 zespół wygrał rozgrywki klasy wojewódzkiej[3]. Prócz tego piłkarki ręczne z Grabownicy zwyciężyły w Wojewódzkiej Spartakiady Młodzieży oraz dotarły do półfinału Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży[3]. W 1970 drużyna po wygraniu eliminacji awansowała do II ligi terytorialnej, występując w niej przez dwa sezony, po czym wskutek reorganizacji została przesunięta ponownie do klasy wojewódzkiej[3]. Zawodniczki klubu występowały później w barwach AZS Rzeszów[3].
Uczył w Zbiorczej Szkole Gminnej w Grabownicy, a po przekształceniu w 1976 został wicedyrektorem Szkoły Podstawowej im. Marii Konopnickiej w Grabownicy[3][1]. Od 1 września 1980 był dyrektorem SP w Grabownicy[1]. Przy szkole w czynie społecznym wybudował asfaltowe boisko do piłki ręcznej[3]. W 1991 odszedł na emeryturę[1]. Był prezesem klubu GKS Górnik Grabownica[1]. Działał społecznie[1]. Został przewodniczącym komitetu obchodów 600-lecia wsi Grabownica (1377-1977)[1]. Był radnym w Brzozowie[1]. Był członkiem Zarządu Okręgowego Związku Piłki Nożnej w Krośnie i Sądu Koleżeńskiego w Rzeszowie[1]
Zmarł 19 maja 2000 w wieku 64 lat[1]. Jego synem jest Andrzej Olejko (ur. 1963), także historyk[4].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Przysietnica. Zarys dziejów (1999, Brzozów)[1][5]
- 50 lat GKS Górnik Grabownica (1999, ISBN 83-86801-75-1; współautor)[1][6]
- Z sowieckich łagrów na Dalekim Wschodzie. Dalekim taborem do maleńkich chatek (wspomnienia Władysława Orłowskiego)[7]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego[1]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[1]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”[1]
- Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego”[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Historia.. zs.grabownica.prv.pl. [dostęp 2017-12-27].
- ↑ Jan Olejko. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-12-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Roman Rybicki. Sportowe pasje Jana Olejki. „Nowiny”. Nr 255, s. 7, 8 listopada 1976.
- ↑ Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 22 (447), s. 10, 2 czerwca 2000.
- ↑ Przysietnica. Zarys dziejów. books.google.pl. [dostęp 2017-12-27].
- ↑ 50 lat GKS Górnik Grabownica. books.google.pl. [dostęp 2017-12-27].
- ↑ Przysietnica. blizne.cba.pl. [dostęp 2017-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-28)].