Jan Nowowiejski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Bogusław Nowowiejski (ur. 24 czerwca 1933 w Piątkowie (obecnie Poznań), zm. 6 sierpnia 2016 w Poznaniu) – polski pianista, organista, klawesynista i pedagog, najmłodszy syn Feliksa Nowowiejskiego.

Pobierał lekcje pianistyki u ojca oraz prof. Władysława Kędry. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Poznaniu na wydziale instrumentalnym. Jako pedagog pracował w państwowych szkołach muzycznych w Gnieźnie, Zbąszyniu i Szamotułach oraz w Studium Nauczycielskim w Poznaniu i Szamotułach. Ponadto koncertował w kraju oraz zagranicą jako pianista i organista, prezentując głównie utwory ojca.

Był jednym z założycieli i Honorowym Prezesem Towarzystwa im. Feliksa Nowowiejskiego z siedzibą w Poznaniu^[1]. Za swe zasługi został uhonorowany złotym krzyżem za zasługi na rzecz rozwoju województwa warmińsko-mazurskiego, tytułem „Zasłużony dla Miasta Poznania” (2010) oraz honorowym obywatelstwem Barczewa. Otrzymał również dyplom Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej za propagowanie muzyki węgierskiej. Był poliglotą - władał językami: angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim i węgierskim.

Pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu przy ul. Lutyckiej^[2] (kwatera św. Michała-2-15).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marek Zaradniak: Jan Nowowiejski nie żyje. www.gloswielkopolski.pl, 2016-08-07. [dostęp 2016-08-22]. (pol.).
• Zmarł Jan Nowowiejski. www.koncertplebiscytowy.pl. [dostęp 2016-08-22]. (pol.).
• Jan Bogusław Nowowiejski. kultura.poznan.pl, 2016-08-08. [dostęp 2016-08-22]. (pol.).