Jan Kazimierz Zamoyski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Kazimierz Zamoyski z Zamościa herbu Jelita (ur. 1658, zm. 1692) – kasztelan halicki (1688) i chełmski (?), wojewoda bełski (1689).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojcem jego był Zdzisław Jan Zamoyski (po 1591–1670), syn Jana – podstoli lwowski 1646, kasztelan czernihowski (1656).

Matką jego była Anna Zofia Lanckorońska z Brzezia herbu Zadora.

Żoną jego została Urszula Kalińska – wdowa po Jacentym Dąmbskim, kasztelanie bieckim, konarskim kujawskim.

Jako senator wziął udział w sejmie zwyczajnym 1690 roku^[1].

W 1690 był komisarzem rozstrzygającym spory między ziemiami ruskimi i węgierskimi. W 1685 został ranny we Wołoszech, walcząc z nieprzyjacielem.

Zmarł bezpotomny w 1692 roku.

↑ Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 177.

Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz; Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., s. 70–71
Leszek Podhorodecki, Stanisław Żółkiewski, 1988