Jan Kaźmierski (działacz muzyczny) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Kaźmierski
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1875
Dalewo

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1949
Wanne-Eickel

Gatunki

muzyka chóralna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Jan Kaźmierski (ur. 2 czerwca 1875 w Dalewie, zm. 23 lutego 1949 w Wanne-Eickel[1]) – polski dyrygent chóralny, działacz polskiego ruchu śpiewaczego w Nadrenii-Westfalii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do Westfalii przeprowadził się w 1892, gdzie przez czterdzieści lat pracował jako górnik. Mieszkał m.in. w Röhlinghausen[2]. Był współzałożycielem, a także dyrygentem chórów polskich w tej części Niemiec (zamieszkiwała tam liczna społeczność polska). W 1934 został dyrygentem Związku Polskich Kół Śpiewaczych. Dyrygował reprezentacyjnym chórem westfalsko-nadreńskim na Światowym Zlocie Śpiewaków w 1936 (Warszawa). Po II wojnie światowej, z uwagi na zaawansowany wiek, przekazał chór Józefowi Klonowskiemu, ale nadal działał na rzecz polskiego ruchu śpiewaczego w Nadrenii-Westfalii. Za swą działalność otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Józef Kaczmarek, biogram, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892–1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990, s. 363
  2. Trzej pionierzy, w: 25-lecie Związku Polskich Kół Śpiewaczych na Westfalję i Nadrenję, Związek Polskich Kół Śpiewaczych na Westfalję i Nadrenję, Bochum, 1931, s. 39