French
DeutschJan Ignacy Wodyński – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 lipca 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 czerwca 1988 |
| Zawód, zajęcie | malarz, wykładowca |
| Odznaczenia | |
  | |
Jan Ignacy Wodyński (ur. 31 lipca 1903 w Jaśle, zm. 23 czerwca 1988 w Warszawie) – polski malarz i wykładowca akademicki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Stanisława i Stanisławy z Kamińskich[1]. W 1922 ukończył Gimnazjum w Jaśle[2][3]. W latach 1923–1928 studiował w pracowni Wojciecha Weissa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował także w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz na uczelniach we Francji i Włoszech. W 1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim.
Był współzałożycielem i członkiem grupy Pryzmat, funkcjonującej w latach 1928–1939. W 1934 roku był członkiem założycielem warszawskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków, działał w tej organizacji do 1983. Od 1937 do 1939 roku pracował jako asystent profesora Felicjana Kowarskiego w SSP w Warszawie.
Po wojnie brał udział w organizacji Szkoły Sztuk Plastycznych w Katowicach. Od 1 października 1945 do 1946 roku pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Malarstwa Dekoracyjnego na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. W latach 1947–1953 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku), gdzie prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Malarstwa. W latach 1949–1950 piastował funkcję rektora, a od 1950 do 1951 roku dziekana Wydziału Malarstwa. Od 1961 roku do przejścia na emeryturę w 1972 roku pracował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Malował obrazy olejne, akwarele, gwasze i rysunki, tworzył też dekoracje wnętrz, m.in. dla Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Był autorem dekoracji na ulicy Długiej w Gdańsku, a także polichromii na rynku w Lublinie.
Od 7 lipca 1931 był mężem Zofii Babczyk[1].
Zmarł 23 czerwca 1988 roku w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera K-4-7)[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1955)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (25 marca 1955)[6]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Odsłonięcie w dniu 16 czerwca 2018 tablicy pamiątkowej ku czci Jana Wodyńskiego na ścianie budynku w Jaśle, który stoi na miejscu jego przedwojennego domu[7]. W 2019 roku powstał film o życiu i twórczości Jana Wodyńskiego, który wyreżyserował artysta malarz Łukasz Wodyński[8]. W filmie wykorzystano utwory Question Mark z płyty La Terra Rossa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 345–346. [dostęp 2021-12-01].
- ↑ Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 122.
- ↑ Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1298 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- ↑ Wodyński – symboliczny powrót do Jasła [online], Muzeum Regionalne w Jaśle [dostęp 2018-10-28] (pol.).
- ↑ Premiera filmu "Jan Wodyński zapisane kolorem" [online], Muzeum Regionalne w Jaśle.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 746, ISBN 83-231-1988-0.
- Barbara Czajka (red.), Jan Wodyński - Muzeum Regionalne w Jaśle, Jasło: Muzeum Regionalne w Jaśle, 2018, s. 36, ISBN 978-83-951011-0-6.