Jan Gałecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Gałecki
Biskup tytularny Maiuki
Ilustracja
Jan Gałecki (1987)
Mitte Me
Poślij mnie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1932
Zalesie

Data i miejsce śmierci

27 kwietnia 2021
Szczecin

Miejsce pochówku

cmentarz Centralny w Szczecinie

Biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński
Okres sprawowania

1974–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

23 czerwca 1957

Nominacja biskupia

4 lutego 1974

Sakra biskupia

17 marca 1974

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 marca 1974

Miejscowość

Szczecin

Miejsce

katedra św. Jakuba

Konsekrator

Stefan Wyszyński

Współkonsekratorzy

Jerzy Stroba
Bogdan Sikorski

Jan Stefan Gałecki[1] (ur. 18 czerwca 1932 w Zalesiu, zm. 27 kwietnia 2021 w Szczecinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk filozoficznych, biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński w latach 1974–2007, od 2007 biskup pomocniczy senior archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 czerwca 1932 w Zalesiu. Kształcił się w Krasińcu i Makowie Mazowieckim, następnie w latach 1950–1952 w Niższym Seminarium Duchownym w Słupsku. W 1952 złożył egzamin dojrzałości[2]. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Gościkowie-Paradyżu[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 czerwca 1957 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wielkopolskim biskup Teodor Bensch[1], delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Gorzowie Wielkopolskim[3]. W 1970 rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytecie Lubelskiego. W 1972 uzyskał magisterium w Instytucie Teologii Pastoralnej[1]. Doktorat nauk filozoficznych otrzymał w 1978 w Sekcji Filozofii Społecznej Wydziału Filozoficznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Religijność rodziców a religijność dzieci w środowisku miejskim. Studium socjologiczne[1][4].

Przez 13 lat pracował jako wikariusz kolejno w parafiach: Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze (1957–1959), Najświętszego Zbawiciela w Szczecinie (1959–1960), św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze (1960–1964), Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Drawnie (1964–1966) i Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Szczecinku (1966–1970)[5]. W latach 1971–1974 był administratorem i proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata w Stargardzie Szczecińskim, jednocześnie pełnił funkcję wicedziekana dekanatu stargardzkiego. Od 1964 do 1971 był zatrudniony w kurii biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim, początkowo w latach 1964–1970 na stanowisku referenta pomocniczego ds. środków społecznego przekazu, następnie w latach 1970–1971 jako notariusz[1]. W 1972 został inkardynowany do diecezji szczecińsko-kamieńskiej[6]. W kurii diecezjalnej w Szczecinie od 1972 do 1974 pełnił funkcję konsultora diecezjalnego, zaś w latach 1973–1974 był referentem duszpasterstwa nauczycieli i wychowawców[1][4].

4 lutego 1974 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji szczecińsko-kamieńskiej ze stolicą tytularną Maiuca. Święcenia biskupie otrzymał 17 marca 1974 w katedrze św. Jakuba w Szczecinie. Udzielił mu ich kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski, któremu asystowali Jerzy Stroba, biskup diecezjalny szczecińsko-kamieński, i Bogdan Sikorski, biskup diecezjalny płocki[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Mitte me” (Poślij mnie)[7]. 18 marca 1974 został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii biskupiej pełnił funkcje moderatora kurii oraz moderatora wydziału duszpasterskiego[1], od 2003 sprawował nadzór nad III rejonem obejmującym 13 dekanatów północnych archidiecezji[5]. Od 9 października 1978 do 10 marca 1979, w związku z przeniesieniem dotychczasowego biskupa diecezjalnego Jerzego Stroby do archidiecezji poznańskiej, pełnił funkcję wikariusza kapitulnego diecezji[2]. W maju 1978 został ustanowiony prepozytem kapituły katedralnej w Szczecinie. W 1986 rozpoczął prowadzenie wykładów z katolickiej nauki społecznej, a następnie teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie[1]. 22 września 2007 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej[8][9].

W ramach prac Episkopatu Polski został członkiem Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Morza, Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego oraz Rady ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek[4]. W 1980 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego szczecińsko-kamieńskiego Stanisława Stefanka[10].

Zmarł 27 kwietnia 2021 w Szczecinie[2]. 1 maja 2021 został pochowany w grobowcu kapłanów archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 40–41. ISBN 83-7052-900-3.
  2. a b c G. Wejman: Nota biograficzna Jana Gałeckiego na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. diecezja.szczecin.pl. [dostęp 2021-11-07].
  3. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 25. ISBN 83-211-1311-7.
  4. a b c G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 92–93. ISBN 83-911554-0-4.
  5. a b G. Wejman: Biskup dr Jan Gałecki, życie i działalność. szczecin.kuria.pl, 2014-03-17. [dostęp 2014-12-01].
  6. Szczecin: 25 rocznica sakry bp Gałeckiego – zapowiedź. ekai.pl (arch.), 1999-03-13. [dostęp 2018-11-28].
  7. Jan Gałecki na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-11-13].
  8. Rinuncia di Ausiliare di Szczecin-Kamień (Polonia). press.vatican.va, 2007-09-22. [dostęp 2013-12-27]. (wł.).
  9. Benedykt XVI przyjął dwie rezygnacje biskupie. episkopat.pl (arch.), 2007-09-22. [dostęp 2013-12-27].
  10. Jan Gałecki. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
  11. Uroczystości pogrzebowe bp. Jana Gałeckiego. ekai.pl, 2021-05-01. [dostęp 2021-05-01].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]