French
DeutschJan Danecki – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1928 |
| Data i miejsce śmierci | 12 czerwca 2006 |
| Profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: polityka społeczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1967 |
| Habilitacja | 1972 |
| Profesura | 1979 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek Komitetu Nauk Politycznych |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia | Uniwersytet Warszawski; Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych; Instytut Polityki Społecznej |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Danecki (ur. 24 czerwca 1928 w Kaliszu, zm. 12 czerwca 2006 w Warszawie[1][2]) – polski socjolog, profesor, badacz postępu i regresu społecznego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Brał udział w powstaniu warszawskim. W 1947 podjął studia socjologiczne na Uniwersytecie Poznańskim. W 1951 otrzymał etat młodszego asystenta w Katedrze Psychologii Społecznej tej uczelni. Przez kolejne jedenaście lat angażował się w publicystykę i prace redaktorskie. W 1962 rozpoczął studia doktoranckie. W 1967 obronił rozprawę doktorską zatytułowaną Czas wolny w perspektywie ewolucji pracy przemysłowej. Promotorem tego dzieła był prof. Zygmunt Bauman. Kontynuacją tematu pracy była monografia pod tytułem Jedność podzielonego czasu. Czas wolny i czas pracy w społeczeństwach uprzemysłowionych (1970, drugie wydanie – 1974)[1].
W 1966 rozpoczął pracę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1967 został tam adiunktem, a w 1968 docentem. W 1972 habilitował się pracą na temat postępu społecznego w warunkach społeczeństwa przemysłowego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1979, a zwyczajnego w 1991[1].
W latach 1975–1977 prowadził Pracownię Problemów Postępu Społecznego w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Został wówczas zaproszony do Paryża, gdzie dał cykl wykładów w Ecołe des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Współpracował z Uniwersytetem ONZ w Tokio – uczestniczył w czteroletnim programie badawczym zatytułowanym Cele, procesy i wskaźniki rozwoju[1].
Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[3].
Zainteresowania naukowe i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Interesował się czynnikami sprawczymi i efektami postępu społecznego, ale też i przyczynami oraz skutków społecznego regresu. Podejmował pionierskie w Polsce badania, którym nadano tytuł Postęp i regres społeczny (od 1987). W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych XX w. prowadził studia prognostyczne w Komitecie Badań i Prognoz przy Prezydium PAN. Pełnił tam też w latach 1972–1981 funkcję sekretarza naukowego, a w latach 1981–1983 funkcję wiceprzewodniczącego. Był jednym z prowadzących interdyscyplinarny zespół zajmujący się prognozami ostrzegawczymi[1].
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej[1].
Pod jego opieką powstało 10 prac doktorskich[1], m.in. Barbarę Szatur-Jaworską (1986), Radosława Markowskiego (1990), Jerzego Rossę (2000)[4].
W 2003 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Ważniejsze publikacje:
- Postęp i regres społeczny (1991)[2],
- Kwestie społeczne i krytyczne sytuacje życiowe u progu lat dziewięćdziesiątych (współredaktor Barbara Rysz-Kowalczyk, 1992 i 1994),
- Insides into Maldevelopment. Reconsidering the Idea of Progress (redakcja, 1993 i 1996),
- Kwestie społeczne w doświadczeniu lokalnym (1997)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Antoni Rajkiewicz, W służbie nauki i postępu społecznego, w: Jolanta Gawron, Bibliografia prac prof. Dr. Hab. Jana Daneckiegoza lata 1957–1998, Główna Biblioteka Pracy i Zabezpieczenia Społecznego, Warszawa, 1998, s. V–VIII
- ↑ a b Danecki Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-04-23].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna [online], Warszawskie cmentarze [dostęp 2022-01-30].
- ↑ Prof. zw. dr hab. Jan Danecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-01-30].[martwy link]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 grudnia 2003 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2004 r. nr 20, poz. 356).