James Reyne – Wikipedia, wolna encyklopedia

James Reyne
Ilustracja
Courtesy Mandy Hall w Melbourne,
(czerwiec 2008)
Imię i nazwisko

James Michael Nugent Reyne

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1957
Lagos

Pochodzenie

ustralijskie

Instrumenty

gitara, wokal, fortepian, harmonijka

Gatunki

rock

Zawód

muzyk, piosenkarz, autor tekstów piosenek, aktor

Aktywność

od 1975

Wydawnictwo

EMI,
Virgin Records

Zespoły
Spiff Rouch, Clutch Cargo, Australian Crawl
Strona internetowa

James Michael Nugent Reyne (ur. 19 maja 1957 w Lagos) – australijski wokalista, autor tekstów piosenek i aktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Przyszedł na świat w Nigerii. Jego ojciec, Rodney Michael Reyne, urodził się w Anglii i służył jako adiutant gubernatora Victorii w Royal Marines, Sir Dallasa Brooksa[1], a następnie pracował dla British Petroleum. Jego dziadek ze strony ojca, Cecil Nugent Reyne, był angielskim kontradmirałem. Jego matka, Judith Graham (z domu Leask), była nauczycielką. Jego młodszy brat, David Reyne (ur. 1959), również urodził się w Nigerii. Rodzina przeniosła się do Victorii pod koniec 1959, gdzie urodziła się młodsza siostra Elisabeth. Na początku lat 60. przeniósł się do Australii. Dorastał w Mornington Peninsula w stanie Wiktoria. Porzucił studia prawnicze i uczył się sztuk dramatycznych w Victorian College of Arts przy Uniwersytecie w Melbourne.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 1978 z Simonem Binksem założył zespół pod nazwą Australian Crawl, który w latach 80. wylansował m.in. takie przeboje jak „Reckless”, „Errol”, „Boys Light Up”, „Downhearted”, „Oh No Not You Again” i „Unpublished Critics”[2]. Zadebiutował w roli aktorskiej na scenie w musicalu Howarda Ashmana Sklepik z horrorami (Little Shop Of Horrors) oraz jako czarny charakter – przebiegły, podstępny i chciwy tenisista Greg Marsden, trzeci mąż najbogatszej kobiety (Rebecca Gilling]) w Australii, który podczas wspólnej wyprawy zostawia małżonkę pośród krwiożerczych krokodyli w miniserialu Powrót do Edenu (Return To Eden, 1983)[3].

W 1986 rozpoczął karierę solową[4], a rok później wydał swój pierwszy album James Reyne (1987)[5] i platynowe single: „Fall of Rome” (1987), „Hammerhead” (1987) i „Motor’s Too Fast” (1988)[6]. Po narodowym sukcesie występu z przebojem „Rip It Up” przed australijskim koncertem Tiny Turner w 1988, zrealizował w Londynie kolejne dwie płyty – Hard Reyne (1989) i Electric Digger Dandy (1991). W 1992 singel „Way Out West” pochodzący z albumu Company Of Strangers (1992) trafił na pierwsze miejsce australijskiej listy. Po raz pierwszy pojawił się na kinowym ekranie w roli menadżera Tiny Turner w biograficznym dramacie muzycznym Briana Gibsona Tina (What’s Love Got to Do with It, 1993) z Angelą Bassett i Laurence’em Fishburne. Następnie w Los Angeles nagrał album The Whiff Of Bedlam (1995).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ze związku z Kim Ellmer ma syna Jaime-Robbie’go (ur. 11 maja 1985)[7][8]. Ma także córkę Molly. W 2017 ożenił się z Leanne Woolrich[9], przyjaciółką i byłą asystentką Kylie Minogue[10].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1993: Tina (What’s Love Got to Do with It) jako Roger Davies

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: Pocztówkowy bandyta (The Postcard Bandit) jako James Reyne

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

Kompozytor[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: Pocztówkowy bandyta (The Postcard Bandit)

Autor tekstu[edytuj | edytuj kod]

  • 1984: Razorback – piosenka pt. „Reckless” („Don’t Be So”)

Wykonanie piosenki[edytuj | edytuj kod]

  • 2002: Crackerjack – piosenka pt. „Reckless”

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Australian Crawl[edytuj | edytuj kod]

  • 2005: Boys Light Up/Sirocco
  • 2002: The Definitive Collection Australian Crawl
  • 2000: Reckless 1979-1995
  • 1986: Final Wave
  • 1983: Semantics
  • 1983: Between a Rock & A Hard Place
  • 1982: Sons of Beaches
  • 1981: Sirocco
  • 1980: Boys Light Up

Albumy[edytuj | edytuj kod]

  • 2007: Every Man A King
  • 2005: ...And The Horse You Rode In On
  • 2004: Speedboats for Breakfast
  • 2000: Reckless 1979-1995
  • 1999: The Live Bonus Disc
  • 1999: Design For Living
  • 1997: Brand New Emperor's Clothes
  • 1996: Live In Rio
  • 1994: The Whiff Of Bedlam
  • 1992: The Best Of James Reyne
  • 1992: Company Of Strangers
  • 1991: Any Day Above Ground
  • 1991: Electric Digger Dandy
  • 1989: Hard Reyne
  • 1988: Motor's Too Fast
  • 1987: James Reyne

Single[edytuj | edytuj kod]

  • 1998: Not Waving, Drowning
  • 1998: Wonderful Today
  • 1997: Brand New Emperor's Clothes
  • 1995: It's Only Natural
  • 1995: Red Light Avenue
  • 1995: Day in the Sun
  • 1991: Slave
  • 1991: Any Day Above Ground
  • 1988: Motor's Too Fast
  • 1987: Hammerhead
  • 1987: Fall of Rome

Z Jamesem Blundellem (jako producent)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Freda Irving: The Ceremony Was Perfect. „The Argus” (Biblioteka Narodowa Australii), 7 czerwca 1956. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  2. Tom: James Reyne / Australian Crawl. „Tom Magazine”, 8 sierpnia 2014. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  3. Andrew McMillen: ‘I couldn’t produce a sound’. The Weekend Australian Magazine, 4 lipca 2020. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  4. Nui Te Koha Confidential: Former Australian Crawl frontman James Reyne. „Herald Sun”, 8 maja 2014. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  5. Andrew Watt: James Reyne - Interview. Vocal, 1988. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  6. Tomas Mureika: James Reyne Biography. AllMusic. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  7. Shannon Molloy: JR Reyne on The Secret Daughter, dad James Reyne and fiancee Louise Van Der Vorst. News Australia, 15 października 2016. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  8. Alisha Buaya: Model Louise Van de Vorst and ex-partner Jaime Robbie Reyne enjoy a night out at the tennis. „Daily Mail”, 17 stycznia 2019. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  9. Brooke Rolfe: James Reyne reveals his new musicisn’t appealing to kids. „Daily Mail”, 23 lipca 2017. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).
  10. Cameron Adams: Kylie invites Jason Donovan, Rick Astley and Guy Pearce to her 50th birthday bash in London. „Herald Sun”, 28 maja 2018. [dostęp 2021-08-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]