James Hopson – Wikipedia, wolna encyklopedia

James Hopson
Data i miejsce urodzenia

1935
New Haven

Specjalność: paleontologia
Alma Mater

Uniwersytet Yale

Doktorat

1965
Uniwersytet Chicagowski

James Allen Hopson[1] (ur. 1935 w New Haven w stanie Connecticut[1][2]) – amerykański paleontolog, specjalizujący się w ewolucji niessaczych terapsydów i ssaków mezozoicznych[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia geologiczne na Uniwersytecie Yale (1957)[1]. W latach 1963–1967 pracownik Peabody Museum of Natural History[2]. W 1965 roku obronił rozprawę doktorską na Uniwersytecie Chicagowskim[2]. W 1967 roku został wykładowcą tamtejszego Wydziału Anatomii[1][2], z którym był związany do przejścia na emeryturę w 2001 roku[2]. Od 1971 roku zatrudniony był także na Wydziale Geologii Muzeum Historii Naturalnej w Chicago[2].

Był autorem publikacji poświęconych budowie puszki mózgowej ssaków i ewolucji ich ucha środkowego[2]. Poza niessaczymi terapsydami i ssakami mezozoicznymi zajmował się również paleobiologią dinozaurów, opublikował artykuły dotyczące funkcji grzebieni czaszkowych hadrozaurów i ewolucji gadziego mózgu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Amniote Paleobiology: Perspectives on the Evolution of Mammals, Birds, and Reptiles. edited by Matthew T. Carrano, Timothy J. Gaudin, Richard W. Blob, John R. Wible. Chicago: The University of Chicago Press, 2006, s. 507–509. ISBN 0-226-09478-2.
  2. a b c d e f g h i Zofia Kielan-Jaworowska: W poszukiwaniu wczesnych ssaków. Ssaki ery dinozaurów. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 93. ISBN 978-83-235-0903-5.