James Duncan – Wikipedia, wolna encyklopedia

James Duncan
Ilustracja
Platt Adams (z lewej), James Duncan (w środku) i Benjamin Adams (z prawej) w 1913
Data i miejsce urodzenia

25 września 1887
Nowy Jork

Data śmierci

21 stycznia 1955

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brąz Sztokholm 1912 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)

James Henry „Jim” Duncan (ur. 25 września 1887 w Nowym Jorku, zm. 21 stycznia 1955[1]) – amerykański lekkoatleta (dyskobol), medalista olimpijski z 1912.

26 maja 1912 na stadionie Celtic Park w Queens w Nowym Jorku ustanowił rekord świata w rzucie dyskiem wynikiem 47,58 m. Był to pierwszy oficjalny rekord świata w tej konkurencji uznany przez IAAF[2].

Duncan zdobył brązowy medal w rzucie dyskiem na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie (wyprzedzili go Armas Taipale z Finlandii oraz jego rodak Richard Byrd). Zajął również 5. miejsce w konkurencji rzutu dyskiem oburącz[1].

W 1916 zdobył brązowy medal mistrzostw Stanów Zjednoczonych (AAU) w rzucie dyskiem[3].

Wziął udział w I wojnie światowej jako oficer amerykańskich sił w Europie. Po wojnie pozostał we Francji. Zarządzał amerykańskim cmentarzem wojennym w Suresnes. W 1932 postrzelił się przy próbie samobójstwa[4]. Zmarł w 1955.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • James Duncan, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2013-12-25] (ang.).