Jakub z Marchii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Jakub z Marchii OFM
Domenico Gangala
legat papieski
prezbiter
wyznawca
Ilustracja
Obraz Francisco de Zurbarána z 1658
Data i miejsce urodzenia

wrzesień 1393
Monteprandone

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1476
Neapol

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1624
przez Urbana VIII

Kanonizacja

1726
przez Benedykta XIII

Wspomnienie

28 listopada

Atrybuty

habit franciszkański, kielich z zatrutym winem

Patron

Neapolu, Monteprandone

Szczególne miejsca kultu

zakony franciszkańskie, Marchia

Jakub z Marchii, wł. Giacomo della Marca (ur. we wrześniu 1393 w Monteprandone, zm. 28 listopada 1476 w Neapolu we Włoszech) – święty katolicki, kaznodzieja, franciszkanin. Ukończył studia prawnicze, był legatem Stolicy Apostolskiej oraz inkwizytorem. Jako misjonarz przemierzył ojczyste Włochy oraz inne kraje Europy[1].

Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]

Wychował się w wielodzietnej i ubogiej rodzinie, ciężko pracował już w latach dziecięcych, zajmował się pasieniem owiec. W zdobyciu wykształcenia pomógł mu wuj, który był kapłanem. Jakub z Marchii ukończył studia prawnicze, studiował na kilku włoskich uniwersytetach[2].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Mając 22 lata, wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Święcenia kapłańskie przyjął w 1420, po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych. Z polecenia św. Bernardyna ze Sieny (1380–1444) powierzono mu prestiżowy urząd kaznodziei. Jakub wyróżniał się wiedzą teologiczną i prawniczą oraz świętością życia. Jako misjonarz przewędrował prawie całe Włochy. Ewangelię głosił w wielu krajach Europy: w Bośni, Dalmacji, Albanii, Czechach, Polsce, na Rusi, w Norwegii, Danii, na Węgrzech, w Prusach i Austrii[3].

Krzewił kult Najświętszego Imienia Jezus. Zakładał klasztory o surowszej regule, według zaleceń św. Bernardyna ze Sieny. Był legatem trzech papieży. Poświęcał się także pracy społecznej, był mediatorem między skłóconymi miastami włoskimi. Zakładał tzw. „pobożne banki”, w których ubodzy mogli zaciągać nisko oprocentowane kredyty. Z pokory nie przyjął ofiarowywanej mu godności biskupiej w Mediolanie. Pozostawił po sobie kilka rozpraw ascetycznych i wiele listów[4].

Zmarł w Neapolu, 28 listopada 1476. Beatyfikował go papież Urban VIII w 1624, kanonizował Benedykt XIII w 1726. W liturgii wspominany jest 28 listopada[1]. W 2001 roku ciało świętego zostało przeniesione do rodzinnego Monteprandone. Przechowywane jest w oszklonym sarkofagu w kościele franciszkanów[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b San Giacomo della Marca. www.santiebeati.it. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
  2. La vita di San Giacomo. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
  3. I luoghi all’estero dove il Santo ha predicato. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2010-07-29]. (wł.).
  4. Livarius Oliger: St. James of the Marches. en.wikisource.org, 1913. [dostęp 2010-07-29]. (ang.).
  5. Il corpo incorrotto. www.sangiacomodellamarca.net. [dostęp 2022-08-24]. (wł.).
  6. Andrea Marozzi. La tradizionale festa di S. Giacomo della Marca. „L’Ancora”, s. 1–2, 2008-11-23. Diecezja San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto. [dostęp 2022-08-24]. (wł.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]