Jakub Rarkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jakub Rarkowski
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1809
Olsztyn

Data śmierci

5 grudnia 1872

Burmistrz Olsztyna
Okres

od 1836
do 1865

Poprzednik

Karl Anton Ehlert

Następca

Tausch
(burmistrz komisaryczny)

Krzyż dziękczynny na tle Kaplicy Jerozolimskiej.

Jakub Rarkowski (ur. 28 czerwca 1809 w Olsztynie, zm. 5 grudnia 1872 w Olsztynie) – burmistrz Olsztyna w latach 1836–1865.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed objęciem stanowiska burmistrza mieszkał w rodzinnym majątku w Kortowie. Przed objęciem funkcji burmistrza był sekretarzem miejscowej landratury oraz skarbnikiem magistratu. Lata jego kadencji przypadły na kryzys handlowy i głodowy w mieście. Zamknięto wówczas m.in. hutę szkła, która działa od kilkuset lat. Doszło również do klęsk żywiołowych, m.in. zniszczeń upraw zboża i ziemniaków. Mimo to w czasie rządów Rarkowskiego liczba ludności Olsztyna zwiększyła się niemal dwukrotnie. Zainicjował budowę urządzeń komunalnych, przeprowadził oczyszczanie i brukowanie ulic, a także remont ratusza. Zlecił zasypanie fosy miejskiej, wybudowanie studni głębinowych i zamontowanie olejowego oświetlenia ulic.

W 1843 był współzałożycielem, a także przewodniczącym Towarzystwa Upiększania Miasta. W 1862 rozpoczął pracę nad budową na terenie lasu miejskiego ośrodka wypoczynkowego Jakubowo. Organizował coroczne „Święto Jakubowe” (25 lipca), a w 1853 przewodniczył obchodom 500-lecia nadania Olsztynowi praw miejskich.

W 1863 udzielił w mieście schronienia powstańcom polskim.

W 1866 ufundował przydrożny drewniany krzyż dziękczynny za zakończenie epidemii cholery z polskojęzycznym napisem: „od powietrza, głodu, ognia i wojny”[1].

Synem Jakuba był Justus Rarkowski, ziemianin i poseł do Reichstagu, a wnukiem (synem Justusa) – Franz Justus Rarkowski, katolicki biskup polowy sił zbrojnych III Rzeszy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W 1886 krzyż drewniany został zastąpiony żelaznym, a w latach 60. XX wieku przeniesiony z ówczesnej Hohensteiner-Straße (ul. Olsztynecka, obecnie al. Warszawska) pod Kaplicę Jerozolimską przy ul Grunwaldzkiej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]