Jakub Gierszał – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jakub Gierszał
Ilustracja
Jakub Gierszał (2017)
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1988
Kraków

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 2009

Jakub Gierszał (ur. 11 marca 1988 w Krakowie) – polski aktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Jest synem reżysera teatralnego Marka Gierszała. Urodził się w Krakowie, a gdy miał kilka miesięcy, wyjechał z rodzicami do Hamburga[1]. W 1999 powrócił do Polski i zamieszkał w Toruniu, rodzinnym mieście matki[2].

Uczęszczał do toruńskiego Gimnazjum nr 11, a następnie do tamtejszego V Liceum Ogólnokształcącego[3]. Jest absolwentem krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (PWST) (2012)[4].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W 2009 zadebiutował na ekranie rolą zbuntowanego rockmana Kazika w filmie Wszystko, co kocham w reżyserii Jacka Borcucha. Popularność przyniósł mu film Sala samobójców (2011), w którym wcielił się w postać Dominika, licealisty z bogatej rodziny, zmagającego się z depresją. Za tę rolę otrzymał nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego i Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora oraz nominację do Orła w kategorii najlepsza główna rola męska[4]. Na 62. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie został uhonorowany nagrodą „Shooting Star” przyznawaną najbardziej obiecującym, młodym aktorom europejskim[4].

W 2013 zagrał główne role w dwóch filmach niemieckojęzycznych: postać Maximiliana w Mrocznym świecie (niem. Finsterworld) Frauke Finsterwalder oraz Felixa w produkcji Diabeł z trzema złotymi włosami (niem. Der Teufel mit den drei goldenen Haaren) Marii von Heland. W 2014 wystąpił w filmie amerykańskim Dracula: Historia nieznana. W 2017 w filmie Najlepszy (reż. Łukasz Palkowski) wcielił się w postać triathlonisty Jerzego Górskiego i otrzymał drugą nominację do Orła za najlepszą główną rolę męską[4]. W latach 2018–2022 grał w serialu Chyłka[4]. Za główną rolę w filmie Jana Holoubka Doppelgänger: Sobowtór (2023) ponownie był nominowany do Orła[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Gierszał w 2013
Gierszał na pokazie filmu Pokot podczas 67. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie w 2017
Filmy fabularne[4]
Rok Tytuł Reżyser Rola
2009 Wszystko, co kocham Jacek Borcuch Kazik
2010 Milion dolarów Janusz Kondratiuk Pawełek Leo
2011 Sala samobójców Jan Komasa Dominik Santorski
2012 Yuma Piotr Mularuk „Zyga”
Nieulotne Jacek Borcuch Michał
Aspekt życa John Jencks Lukas
2013 Mroczny świat Frauke Finsterwalder Maximilian Sandberg
Diabeł z trzema złotymi włosami Maria von Heland Felix
2014 Dracula: Historia nieznana Gary Shore Acemi
2015 Performer Maciej Sobieszczański kolekcjoner
Hiszpanka Łukasz Barczyk Krystian Ceglarski
Córki dancingu Agnieszka Smoczyńska basista Mietek
Der Liebling des Himmels Dani Levy Leo Sorel
2016 Zgoda Maciej Sobieszczański Erwin
Moris z Ameryki Chad Hartigan Per
2017 PolandJa Cyprian Olencki Artur
Pokot Agnieszka Holland Dyzio
Najlepszy Łukasz Palkowski Jerzy Górski
Pomiędzy słowami Urszula Antoniak Michael
2019 Powrót Birbanta. Rekonstrukcja Piotr Szczepański birbant
Giraffe Anna Sofie Hartmann Lucek
2021 Najmro. Kocha, kradnie, szanuje Mateusz Rakowicz Antos
2023 Zadra Grzegorz Mołda Motyl
Doppelgänger. Sobowtór Jan Holoubek Józef Wieczorek vel Hans Steiner[5]
2024 Ultima Thule Klaudiusz Chrostowski Bartek
Biała odwaga Marcin Koszałka Wolfram von Kamitz
Simona Kossak Adrian Panek Lech Wilczek
Kolory zła: Czerwień Adrian Panek prokurator Leopold Bilski
Seriale telewizyjne[4]
2015 Przekraczając granice Michael Wenning Jovan Petric
(seria 3, odcinek 9)
20182022 Chyłka Łukasz Palkowski (seria 1–5)
Marek Wróbel (seria 2–5)
Piotr Langer Junior
2019 Das Boot Andreas Prochaska Schmidt (odcinki 3 i 4)
2021 Tatort Niki Stein Nicolai Timofejew (odcinek 1164)
2023 Nieobojętni Krzysztof Komander Kacper (odcinki 1 i 2)
Teatr Telewizji[4]
2013 Pamiętnik pani Hanki Borys Lankosz oficer
Moralność pani Dulskiej Marcin Wrona Zbyszko Dulski
2015 Amazonia Bodo Kox Mundek

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Aktor
Asystent reżysera

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Gierszał odbierający nagrodę „Shooting Star” na 62. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 2012

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]