Jakow Bułhakow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jakow Iwanowicz Bułhakow
Ilustracja
Herb
Syrokomla
Data i miejsce urodzenia

1743
Moskwa

Data śmierci

1809

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Jakow Iwanowicz Bułhakow (Bułgakow), ros. Яков Иванович Булгаков herbu Syrokomla (ur. 15 października 1743 – zm. 7 lipca 1809)[1] – dyplomata rosyjski, poseł rosyjski w Rzeczypospolitej w latach 1790-1792, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny przy Porcie Osmańskiej od 20 maja 1781.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1761 służył w Kolegium Spraw Zagranicznych. W latach 1762-1775 był sekretarzem i radcą poselstwa rosyjskiego w Warszawie. Jako poseł rosyjski w Konstantynopolu, w 1787 został tam uwięziony po wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej. Następnie do 1792 ambasador w Polsce, gdzie m.in. hamował realizację reform Sejmu Czteroletniego i wspierał konfederację targowicką[1]. Po wstąpieniu na tron cara Pawła I (1796) został gubernatorem wileńskim i grodzieńskim, które to funkcje sprawował do 1799.

W 1768 roku sejm repninowski nadał mu polski indygenat m.in. jako jednego herbu i imienia z naszymi [...] Bułhakami(inne języki)[2]. W 1780 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. Był odznaczony Orderem Orła Białego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wielka Encyklopedia PWN. Tom 5. Warszawa: 2001, s. 37. ISBN 83-01-13443-7.
  2. Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 797.
  3. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 187.
  4. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 247.