French
DeutschJaime Blanco García – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Jaime Blanco w 1991 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1944 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 września 2020 |
| Prezydent Kantabrii | |
| Okres | od 5 grudnia 1990 |
| Poprzednik | |
| Następca | Juan Hormaechea |
Jaime María Blanco García (ur. 1 maja 1944 w Santander, zm. 24 września 2020 tamże[1]) – hiszpański polityk, lekarz i samorządowiec, wieloletni parlamentarzysta krajowy i regionalny, w latach 1990–1991 prezydent Kantabrii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako najmłodsze z dziewięciorga dzieci[2]. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Sewilli, specjalizując się w zakresie chirurgii i intensywnej terapii, następnie pracował w szpitalu w Santander[3]. W 1975 należał do założycieli Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej. Od 1977 do 2000 był sekretarzem jej kantabryjskiego oddziału, kilkukrotnie (do 1992) był też liderem lokalnych list wyborczych PSOE.
W latach 1977–1987 był członkiem Rady Konstytucyjnej i następnie Kongresu Deputowanych I, II i III kadencji[4]. W 1978 podczas demonstracji został pobity przez policjanta, co zaskutkowało wnioskiem o odwołanie ministra spraw wewnętrznych ze strony PSOE[5]. W 1983 wybrany do Parlamentu Kantabrii (zrezygnował z mandatu), zasiadł w nim w kolejnej kadencji (1987–1990). Jednocześnie w 1987 znalazł się w Senacie z nominacji wspólnoty autonomicznej Kantabria[6]. 5 grudnia 1990 objął stanowisko prezydenta Kantabrii po uchwaleniu wotum nieufności wobec Juana Hormaechei[3]. W 1991 socjaliści ponieśli porażkę wyborczą, w związku z czym 2 lipca 1991 zakończył pełnienie funkcji i zrezygnował z mandatu w kantabryjskim parlamencie. W 1991 i 1994 bezskutecznie starał się o powrót na fotel prezydenta.
W międzyczasie kontynuował działalność na poziomie krajowym: od 1993 do 1996 należał do Senatu V kadencji (wybranego w wyborach bezpośrednich), a od 1996 do 2004 – Kongresu Deputowanych VI, VII kadencji. Od 2004 do 2011 ponownie zasiadał w Senacie VIII i IX kadencji[6]. Pełnił m.in. funkcję przewodniczącego komisji obrony (2004–2008), od 2004 do 2008 był też członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy[7]. W 2011 nie ubiegał się o reelekcję.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z lekarką Maríą Ángeles Ruiz-Tagle, a następnie z lokalną polityk Rosą Inés Garcíą[3]. Miał dwoje dzieci. Zmarł wskutek kilku długotrwałych chorób[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Fallece el histórico socialista cántabro Jaime Blanco. lavanguardia.com, 24 września 2020. [dostęp 2020-09-29]. (hiszp.).
- ↑ a b Muere Jaime Blanco, el fundador del PSOE cántabro y expresidente regional que fue arrestado por defender la Autonomía. elpais.com, 24 września 2020. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)]. (hiszp.).
- ↑ a b c El socialista Jaime Blanco, nuevo presidente cántabro con el apoyo del Partido Popular. elpais.com, 6 grudnia 1990. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 maja 2019)]. (hiszp.).
- ↑ Blanco García, Jaime. congreso.es. [dostęp 2020-09-29]. (hiszp.).
- ↑ Derrotada la moción socialista sobre el cese de Martín Villa. elpais.com. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-04)]. (hiszp.).
- ↑ a b Blanco García, Jaime. senado.es. [dostęp 2020-09-29]. (hiszp.).
- ↑ Mr Jaime Blanco García. Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy. [dostęp 2020-09-29]. (ang.).
|
