Jacek Krzaklewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacek Krzaklewski
Ilustracja
Jacek Krzaklewski (2022)
Pseudonim

Krzak

Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1950
Wrocław

Instrumenty

gitara, perkusja

Gatunki

bigbit, rock, blues-rock, soul-funk, pop

Zawód

muzyk, gitarzysta, kompozytor

Aktywność

od 1966

Wydawnictwo

Universal Music Polska

Powiązania

Tadeusz Prokop, Zbigniew Wrzos, Ewa Wójcik, Edward Basaraba, Włodzimierz Krakus, Romuald Piasecki, Stanisław Kasprzyk, Sarandis Juwanudis, Leszek Chalimoniuk, Mirosław Bielawski, Kazimierz Cwynar, Wojciech Gąssowski, Dariusz Kozakiewicz, Maciej Czaj, Mieczysław Jurecki, Andrzej Diering, Ireneusz Nowacki, Halina Frąckowiak, Krzysztof Cugowski, Aleksander Mazur, Zbigniew Czwojda, Wojciech Jaworski, Lesław Kot, Wanda Kwietniewska, Marek Raduli, Henryk Baran, Andrzej Tylec, Marek Kapłon, Zbigniew Hołdys, Grzegorz Markowski, Piotr Urbanek, Piotr Szkudelski, Jacek Baran, Aleksander Mrożek, Leszek Cichoński, Jerzy Piotrowski, Jacek Ratajczyk, Andrzej Waśniewski, Roman Wojciechowski, Andrzej Ryszka i in.

Zespoły
Fortony (1966–1968)
Pakt (1969–1972)
Romuald & Roman (1974–1977, 1978)
Test (1975)
Spisek
Grupa Aleksandra Mazura (1979)
Sekstet Zbigniewa Czwojdy (1979)
Art Flash (1980–1981)
Stalowy Bagaż (1981–1982)
Banda i Wanda (1982–1986)
Perfect (1989–1991, od 1994)
Nurt
Blue Necks (1990–1994)
Joint Venture
i in.
Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jacek Krzaklewski (ur. 8 stycznia 1950 we Wrocławiu[1]) – polski muzyk, gitarzysta, perkusista i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z wrocławskiego środowiska muzycznego. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 5 lat (gitarowy autodydakta). Uczył się w klasie kontrabasu w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Debiutował jako gitarzysta w zespole Fortony (1966–1968)[2], który w sierpniu 1967 roku nagrywał w PR Wrocław i wziął udział w audycji Grają i śpiewają Fortony w której utwory zostały wyemitowane (zachowała się jedynie moniuszkowska Prząśniczka, która ukazała się na płytowej kompilacji Brzdęk! Instrumentalne przygody bigbitowców, wydanej nakładem GAD Records w październiku 2020 roku[3]). Następnie był perkusistą grupy Pakt (1969–1972)[2]. Kilka lat później powrócił do swojego koronnego instrumentu, grając m.in. w zespołach: Romuald i Roman (1974–1977, 1978)[4], Test (1975)[5], Spisek (1977–1978)[6], Grupa Aleksandra Mazura (1979)[7], Sekstet Zbigniewa Czwojdy (1979), Art Flash (1980–1981)[7][8], Stalowy Bagaż (1981–1982)[2], Banda i Wanda (1982–1986)[9], Nurt (pierwsza połowa lat 90.), a także duety gitarowe z Leszkiem Cichońskim (Take It Easy) i Aleksandrem Mrożkiem z którym współtworzył projekt Blue Necks (1990–1994).

W latach 1989–1991 i 1994–2021, gitarzysta Perfectu – jednej z najpopularniejszych polskich grup rockowych[10]. 5 lipca 1991 roku wystąpił w Sopocie z reaktywowanym Testem podczas koncertu „Trzy Dekady Rocka”[11]. Udziela się także w zespole Joint Venture z którym nagrał w 1996 roku album pt. Kto to wie?.

Ponadto wziął udział w nagraniu dwóch solowych płyt (Woman o woman i Green Colour z 2002), mieszkającego od 1986 roku w Szwecji, Lesława Kota z którym przed laty współtworzył grupę Pakt. Nagrał też dwa albumy we współpracy z Romanem „Pazurem” Wojciechowskim, a są to: Wspomnienie (2013) i Kurza twarz (2016)[12].

Ma na swym koncie także trzy albumy solowe Ulefos Blues z1999[13], Dużo kurzu z 2004[14] i Jeszcze więcej kurzu z 2012[15]. Na pierwszym albumie sam zagrał wszystkie partie instrumentów. W 2019 wraz z Barbarą Łuszczyńską wydał krążek zatytułowany Pod krzakiem[16].

Wieloletni wykładowca w klasie gitary na warsztatach Blues nad Bobrem w Bolesławcu. Bierze udział w jam sessions w klubie Włodzimierza Krakusa Liverpool we Wrocławiu.

We wrześniu 2012 roku został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[17].

Dyskografia solowa[edytuj | edytuj kod]

  • Ulefos Blues (1999)
  • Dużo kurzu (2004)
  • Jeszcze więcej kurzu (2012)
  • Pod krzakiem (2019)

Sprzęt[edytuj | edytuj kod]

Gitary[edytuj | edytuj kod]

  • Gibson Les Paul Custom
  • Gibson Les Paul Standard
  • Ibanez Jam Floral Pattern
  • PRS 24

Wzmacniacze[edytuj | edytuj kod]

Szafy głośnikowe[edytuj | edytuj kod]

  • Orange 120 W
  • Fender Super Reverb 45 W
  • Marshall Combo 50
  • Zestaw Diezel Herbert z szafą Marshall 1960

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kalendarium muzyczne [online], zezm.dsw.edu.pl [dostęp 2017-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-19] (pol.).
  2. ↑ a b c Jacek Krzaklewski. perfect.art.pl. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  3. ↑ Michał Wilczyński: VA – Brzdęk! Instrumentalne przygody bigbitowców. gadrecords.pl. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  4. ↑ Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958–1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 649, 652-653. ISBN 978-83-244-0378-3.
  5. ↑ Test. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-09-07]. (ang.).
  6. ↑ Spisek (GAD CD 065, 2017) info: książeczka do płyty
  7. ↑ a b CrossRecydywa: Ireneusz „Pióro” Nowacki. crossrecydywa.agataw.pl. [dostęp 2023-09-07].
  8. ↑ Mieczysław Jurecki: Mieczysław Jurecki – biografia, część 1. jurecki.art.pl. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  9. ↑ Historia zespołu Banda i Wanda. wandaibanda.pl. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  10. ↑ Perfect. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  11. ↑ Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  12. ↑ Roman Wojciechowski. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-09-07]. (pol.).
  13. ↑ To, co mi gra czyli muzyczny blog Piotra K.: Ulefos Blues [online], blogspot.com [dostęp 2020-12-21].
  14. ↑ Dużo kurzu - Jacek Krzaklewski | Muzyka | Rock | merlin.pl. merlin.pl. [dostęp 2020-12-21].
  15. ↑ Mystic.pl - Krzaklewski, Jacek "Jeszcze Więcej Kurzu" | CD. pl/product-pol-30507-Krzaklewski-Jacek-Jeszcze-Wiecej-Kurzu.html. [dostęp 2020-12-21]. (pol.).
  16. ↑ Baśka Łuszczyńska i Jacek Krzaklewski – Pod krzakiem (CD + książka) – Kultowe Nagrania. kultowenagrania.pl. [dostęp 2020-12-21]. (pol.).
  17. ↑ Jacek Krzaklewski z medalem [online], prw.pl, 27 września 2012 [dostęp 2017-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-11] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bogusław Klimsa: Rock we Wrocławiu 1959-2000. Wrocław: Wydawnictwo c2, 2016, s. 62, 80-81, 94, 102, 168-170, 172-173, 243. ISBN 978-83-63037-19-2.
Perfect
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Albumy wideo
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacek_Krzaklewski&oldid=71283233”