Języki południowosłowiańskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki południowosłowiańskie

Obszar	Europa Południowa
Liczba mówiących	ok. 32 mln
Klasyfikacja genetyczna	języki indoeuropejskie języki bałtosłowiańskie języki słowiańskie języki południowosłow.
Podział	• zachodnie • wschodnie
Kody rodziny językowej
ISO 639-5	zls
Występowanie
język słoweński      język chorwacki      Język bośniacki      Język czarnogórski      język serbski      język macedoński      język bułgarski
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich). Posługuje się nimi ok. 32 mln ludzi, głównie na Bałkanach.

Klasyfikacja języków południowosłowiańskich:

• języki indoeuropejskie
  • języki słowiańskie (ok. 317 mln)
    • języki południowosłowiańskie (ok. 32 mln)
      • • staro-cerkiewno-słowiański (starosłowiański) †
      • zachodnie
        • serbsko-chorwacki (ok. 23 mln)
          • serbski (ok. 13 mln)
          • chorwacki (ok. 7 mln)
          • bośniacki (ok. 2,5 mln)
          • czarnogórski (ok. 0,15 mln)
        • słoweński (ok. 2 mln)
          • prekmurski (ok. 80 tys.)
      • wschodnie
        • cerkiewnosłowiański †^[1]
        • bułgarski (ok. 8,5 mln)
        • macedoński (ok. 1,8 mln)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Słowianie południowi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]