Język kiriwina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kiriwina
Obszar

Papua-Nowa Gwinea (Wyspy Trobrianda)

Liczba mówiących

ok. 20 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 kij
IETF kij
Glottolog kili1267
Ethnologue kij
WALS klv
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kiriwina, także kilivila[1][2][3], boyowa[3][4], pol. również język kiriwiński[5] lub trobriandzki[4]język używany przez 20 tys. osób na Wyspach Trobrianda. Należy do grupy języków oceanicznych w ramach rodziny austronezyjskiej.

Ethnologue (wyd. 22) wyróżnia trzy dialekty: kitava, vakuta, sinaketa[1]. R. Lawton (1995) wyróżnia pięć głównych dialektów z wyspy Kiriwina: kilivila (od którego bierze się nazwa języka), kuboma, luba, kavataria i kaibwagina[6].

Został udokumentowany w literaturze. Istnieją różne publikacje poświęcone językowi kiriwina i lokalnej kulturze[7]. W języku polskim wydano opracowanie pt. Kiriwina: język Wysp Trobrianda[5]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

System fonetyczny[edytuj | edytuj kod]

Samogłoski
Przednie Centralne Tylne
Wysokie i u
Środkowe e o
Niskie a

Oprócz powyższych samogłosek istnieje sześć dyftongów: /ai/, /au/, /ei/, /eu/, /oi/ i /ou/.

Spółgłoski

Wyróżnienia między /l/ a /r/ i /l/ a /n/ są niejasne i wymienne.

Akcent[edytuj | edytuj kod]

W języku kiriwina akcent pada z reguły na przedostatnią sylabę. Reguła ta sprawdza się w 95%[8].

Gramatyka[edytuj | edytuj kod]

Rzeczowniki

Kilka rzeczowników, zwłaszcza dotyczących krewnych lub części ciała, wymaga użycia afiksów osobowych.

  • Przykładowe struktury: kada-la – (wuj – jego / jej)
Czasowniki

Rdzeń czasownika występuje zwykle z przedrostkiem i czasami z przyrostkiem.

Liczba

W języku kiriwina występują bardzo rzadkie liczby gramatyczne – potrójna i poczwórna[5].

Związki frazeologiczne[edytuj | edytuj kod]

  • Kusisu, bala. – Pożegnaj się. (dosł. jesteś, będę odchodzić.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kilivila, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Lawton 1995 ↓.
  3. a b Senft 1986 ↓, s. 6.
  4. a b Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 92, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  5. a b c Szczerbowski 2002 ↓.
  6. Lawton 1995 ↓, s. 747.
  7. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Kiriwina. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-10)]. (ang.).
  8. Szczerbowski 2002 ↓, s. 37.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]