Jędrzej Krysiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jędrzej Jan Krysiński (ur. 24 kwietnia 1904 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 1993 w Radomiu) – polski malarz.

W Radomiu zamieszkał mając czternaście lat, po ukończeniu szkoły średniej wyjechał do Warszawy i rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych (od 1932 Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczył się w pracowniach Władysława Skoczylasa, Wincentego Drabika i Leonarda Pękalskiego. Pracę dyplomową obronił w 1933 u Karola Tichego i powrócił do Radomia, gdzie próbował stworzyć stałe miejsce wystaw. Razem z przyszłą żoną Krystyną Kowalską i Stanisławem Trzebińskim organizował wystawy malarstwa, od 1935 nauczał w rysunku i technik reklamowych. Po 1945 był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Razem z żoną współtworzył radomskie środowisko malarzy, współpraca z Wacławem Dobrowolskim zainicjowała organizację cyklicznych wystaw i zdarzeń popularyzujących malarstwo w Radomiu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Radomiu, Rocznik I, Radom 1945
• Sztuka.net Katarzyna Podniesińska, twórczość - wspomnienia kuzynki Jędrzeja Krysińskiego
• Geanalogia rodziny Boretti, Krysiński Jędrzej. boretti-saga.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].