French
DeutschJózef Gębczak – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | historyk sztuki, archiwista |
Józef Gębczak (ur. 13 lutego 1911 w Krakowie, zm. 28 grudnia 1979 we Wrocławiu) – polski historyk sztuki, archiwista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1931 ukończył krakowskie Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego i rozpoczął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Lata II wojny światowej spędził w Głowaczowej, gdzie był nauczycielem na zorganizowanych przez Kuratorium Krakowskiego Okręgu Szkolnego tajnych kompletach. Po zakończeniu wojny, 8 maja 1945 prof. Stanisław Lorentz przydzielił Józefa Gębczaka do grupy naukowej kierowanej do Wrocławia. Dwa dni później przystąpił do pracy w Referacie Bibliotek we Wrocławiu, od 14 czerwca pełnił funkcję zastępcy kierownika Referatu Muzeów i Ochrony Zabytków, który istniał przy wrocławskim Pełnomocniku Ministra Oświaty. 18 czerwca 1945 otrzymał mianowanie na kierownika Delegatury Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki. Równocześnie rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie dwa lata później obronił pracę magisterską. Również w 1947 został asystentem tworzonego Muzeum Państwowego, był wybitnym znawcą jego zbiorów. Od 1 stycznia 1950 placówka zmieniła nazwę na Muzeum Śląskie, a Józef Gębczak został kustoszem działu bibliotecznego, a od marca 1953 dyrektorem muzeum. Wśród jego licznych zasług dla polskiego muzealnictwa należy wyróżnić rozszyfrowanie tzw. Listy Grundmanna. Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Gębczak - dane o grobie [online], mogily.pl [dostęp 2023-10-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zenon Prętczyński, Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2005, s. 58-60.