Józef Calasanz Marqués – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Józef Calasanz Marqués SDB
José Calasanz Marqués
prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1872
Azanuy

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1936
Walencja

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

11 marca 2001
Plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

29 lipca i 22 września

Szczególne miejsca kultu

Archidiecezja walencka

Józef Calasanz Marqués SDB, (hiszp.) José Calasanz Marqués (ur. 23 listopada 1872 w Azanuy, zm. 29 lipca 1936 w Walencji) – błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik okresu wojny domowej w Hiszpanii, ofiara prześladowań antykatolickich, hiszpański prezbiter z zakonu salezjanów[1][2][3][4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z wsi Azanuy położonej w prowincji Huesca[5]. W 1884 rozpoczął naukę w szkole salezjańskiej w Sarrii[1]. W Barcelonie poznał założyciela zgromadzenia salezjanów Jana Bosko[1]. Był pierwszym hiszpańskim salezjaninem, który otrzymał sakrament święceń (1895)[1][5][6]. Początkowo pełnił obowiązki sekretarza Filipa Rinaldiego[1]. Skierowany do Camagüey (1916)[6] został tam przełożonym inspektorii peruwiański-boliwijskiej[1]. W 1925 został przełożonym inspektorii tarragońskiej[1]. Wybuch wojny domowej zastał go w Walencji gdzie uczestniczył w rekolekcjach[7]. Pierwszy raz aresztowany przez milicję i osadzony w więzieniu razem z grupą współbraci[7]. Kolejny raz zatrzymany z Antonim Marią Martínem Hernándezem, Rekaredem de los Ríos Fabregatem, Julianem Rodríguezem Sánchezem, Józefem Giménez Lópezem, Augustem García Calvo, Janem Martorell Sorią, Jakubem Buch Canalsem i Piotrem Mesonero Rodríguezem, gdy potwierdził przynależność zakonną i stan kapłański[7]. Rozstrzelany 29 lipca[7]. Uznany został za ofiarę nienawiści do wiary (łac. odium fidei)[3].

Apostolat Józef Calasanz Marqués miał znaczący wpływ na rozwój wspólnoty salezjańskiej w Ameryce Południowej[1].

Proces informacyjny dotyczący męczeństwa Józefa Calasanz Marquésa toczył się w Walencji w latach 1953–1955[8]. Uroczystość beatyfikacji odbyła się na placu Świętego Piotra w Watykanie, a dokonał jej papież Jan Paweł II 11 marca 2001 r.[1] w grupie z Józefem Aparicio Sanzem i 232 towarzyszami, pierwszymi wyniesionymi na ołtarze Kościoła katolickiego w trzecim tysiącleciu[9][3].

Miejscem kultu Konstantyna Carbonell Sempere jest archidiecezja walencka[6][4]. Relikwie spoczywają na terenie walenckiej parafii św. Antoniego[4].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest przez katolików w dzienną rocznicę śmierci (29 lipca) oraz w grupie Józefa Aparicio Sanza i 232 towarzyszy (22 września)[3][4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 393. ISBN 978-83-7318-736-8.
  2. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 385. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. ↑ a b c d Antonio Borrelli: Beato José Calasanz Marqués Sacerdote e martire. 2004-12-08. [dostęp 2013-07-08]. (wł.).
  4. ↑ a b c d Santos y Beatos que celebran su fiesta litúrgica el mes de septiembre (249); José Calasanz Marqués. Conferencia Episcopal Española. [dostęp 2013-07-08]. (hiszp.).
  5. ↑ a b James Monti: Jose Calasanz Marques. Mission Capodanno. [dostęp 2013-07-08]. (ang.).
  6. ↑ a b c Santos y Mártires valencianos; Don José Calasanz Marqués. Archidiócesis de Valencia. [dostęp 2013-07-08]. (hiszp.).
  7. ↑ a b c d Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 394. ISBN 978-83-7318-736-8.
  8. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 396. ISBN 978-83-7318-736-8.
  9. ↑ JOSÉ APARICIO SANZ PRESBÍTERO Y 232 COMPAÑEROS PRESBÍTEROS, RELIGIOSOS, RELIGIOSAS Y LAICOS MÁRTIRES. [dostęp 2013-07-08]. (hiszp.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Calasanz_Marqués&oldid=69931922”