Izydor (metropolita nowogrodzki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Izydor
Metropolita nowogrodzki
Kraj działania

Carstwo Rosyjskie

Data śmierci

10 kwietnia 1619

Miejsce pochówku

Sobór św. Sofii w Nowogrodzie Wielkim

Metropolita nowogrodzki
Okres sprawowania

1603/1604–1619

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

przed 1597

Chirotonia biskupia

1603/1604

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1603/1604

Konsekrator

Hiob

Izydor (zm. 31 marca?/10 kwietnia 1619) – rosyjski biskup prawosławny.

Wieczyste śluby mnisze złożył w Monasterze Sołowieckim. W 1597 został jego przełożonym z godnością ihumena. Jego chirotonia biskupia, po której otrzymał natychmiast godność metropolity nowogrodzkiego, miała miejsce w 1603 lub 1604[1]. 1 czerwca 1606, jako najstarszy godnością hierarcha rosyjski (po usunięciu z urzędu patriarchy Ignacego, a jeszcze przed wyborem jego następcy Hermogena) koronował na cara Wasyla Szujskiego[1].

W 1611 wziął udział w obronie Nowogrodu przez Szwedami. W czasie walk pozostawał razem z obrońcami na murach miasta, błogosławiąc ich i śpiewając psalmy[2]. Po upadku miasta razem z wojewodą Iwanem Odojewskim negocjował ze szwedzkim generałem de la Gardie warunki porozumienia. Zawarty wówczas układ odłączał Nowogród od Rosji i przyznawał królowi szwedzkiemu prawo osadzenia na tronie "państwa nowogrodzkiego" jednego ze swoich synów[2]. Po zakończeniu wielkiej smuty i objęciu tronu rosyjskiego przez Michała Romanowa nowy car wybaczył metropolicie nowogrodzkiemu udział w opracowaniu i podpisaniu tegoż traktatu[1].

Izydor sprawował urząd metropolity do śmierci w 1619. Został pochowany w soborze Mądrości Bożej w Nowogrodzie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Исидор. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  2. a b Andrusiewicz A.: Dzieje wielkiej smuty. Katowice: Śląsk, 1999, s. 353-355. ISBN 83-7164-070-6.