Iwan Gagarin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Iwan Siergiejewicz Gagarin (Иван Сергеевич Гагарин) (ur. 1 sierpnia 1814 w Moskwie, zm. 19 lipca 1882 w Paryżu) – rosyjski arystokrata i dyplomata, po zmianie wyznania z prawosławia na katolicyzm wstąpił do zakonu jezuitów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rosyjskiej rodziny książęcej^[1]. Był synem rosyjskiego arystokraty Sergiusza Gagarina (członka Rady Państwa i wielkiego ochmistrza dworu cara Mikołaja I Romanowa)^[2] i Barbary z Puszkinów. Jego stryjem był książę Grzegorz Gagarin^[3].

W roku 1831 rozpoczął studia na Uniwersytecie Moskiewskim. W roku 1833 pełnił funkcję attaché w rosyjskim poselstwie w Monachium. W 1836 wrócił do kraju i pracował jako III sekretarz kancelarii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Petersburgu. W 1837 został przeniesiony do Londynu, a rok później został pracownikiem ambasady rosyjskiej w Paryżu.

W roku 1842 przeszedł z prawosławia na katolicyzm, a w roku 1843 wstąpił potajemnie do Towarzystwa Jezusowego^[4] (jako Józef Ksawery). Oskarżany był o autorstwo „dyplomu” mianującego Aleksandra Puszkina „zastępcą Wielkiego Mistrza Zakonu Rogaczy”. „Dyplom” stał się powodem pojedynku w którym Puszkin stracił życie^[5].

Pracował na misjach w Syrii. Zmarł 19 lipca 1882 w Paryżu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Bogusław Mucha: Rosjanie wobec katolicyzmu. Łódź: Diecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, 1989. ISBN 83-85022-05-8.