Istrate Micescu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Istrate Micescu

Data i miejsce urodzenia	22 maja 1881 Ploeszti
Data śmierci	22 maja 1951
Minister spraw zagranicznych Rumunii
Okres	od 29 grudnia 1937 do 10 lutego 1938
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Liberalna
Poprzednik	Victor Antonescu
Następca	Gheorghe Tătărescu
Minister sprawiedliwości Rumunii
Okres	od 22 listopada 1939 do 10 maja 1940
Poprzednik	Victor Iamandi
Następca	Aurelian Bentoiu
Multimedia w Wikimedia Commons

Istrate Micescu (ur. 22 maja 1881 w Ploeszti, zm. 22 maja 1951 w Aiudzie^[1]) – rumuński prawnik, polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych (1937-1938), minister sprawiedliwości (1939-1940).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był drugim z pięciorga dzieci profesora Uniwersytetu Bukareszteńskiego Nicolae Micescu i Marii z d. Rădulescu^[2]. Po ukończeniu szkoły w Pitești rozpoczął studia prawne i filologiczne na Uniwersytecie Bukareszteńskim, ale po jednym semestrze wyjechał na studia prawnicze w Paryżu, które w 1906 ukończył obroną pracy doktorskiej^[2]. Po powrocie do kraju pracował w Izbie Adwokackiej w Argés, a następnie w Ilfovie. W 1907 przeniósł się do Bukaresztu^[2]. Od roku 1912 prowadził zajęcia z filozofii prawa i prawa cywilnego dla studentów Uniwersytetu Bukareszteńskiego. W czasie I wojny światowej walczył w armii rumuńskiej, w stopniu porucznika, biorąc udział w bitwie pod Mărășești, w której został ranny^[2].

W 1918 wstąpił do Partii Narodowo-Liberalnej, a w 1920 uzyskał mandat do parlamentu, w którym zasiadał przez kolejne trzy kadencje. W 1931 został wybrany wiceprzewodniczącym parlamentu^[1]. Był postacią znaną na arenie międzynarodowej, reprezentując Rumunię w czasie obrad Małej Ententy^[2].

Po wyborach 1937 związał się z grupą Octaviana Gogi i wszedł do rządu jako minister spraw zagranicznych. Po ustanowieniu dyktatury królewskiej w Rumunii w lutym 1938 mianowany członkiem Najwyższej Rady Narodowej, a następnie ministrem sprawiedliwości w rządzie Gheorghe Tătărescu (1939-1940)^[2]. Był uznawany za autora projektu konstytucji z 1938^[3].

Na posiedzeniu Izby Adwokackiej w Bukareszcie (7 lutego 1937), któremu przewodniczył Micescu, zebrani prawnicy zdecydowali, aby nie przyjmować do Izby prawników pochodzenia żydowskiego. Po przejęciu władzy przez komunistów pozbawiony prawa wykonywania zawodu, a następnie aresztowany^[2]. 1 lipca 1948 Sąd w Bukareszcie skazał go na 20 lat więzienia. Zmarł w czasie odbywania kary w więzieniu Aiud, w wyniku zakażenia po wykonanej przez jednego z więźniów operacji prostaty^[2].

Był trzykrotnie żonaty, miał troje dzieci^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Istrate Micescu, marele avocat căruia Regele Mihai i-a cerut să formeze un guvern în exil. adevarul.ro. [dostęp 2023-11-26]. (rum.).