Ireneusz Zyska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ireneusz Zyska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1969
Świebodzice

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015), wiceminister klimatu (2019–2020), wiceminister klimatu i środowiska (2020–2023)

Partia

ROP, WiS, PiS

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Ireneusz Zyska (ur. 5 sierpnia 1969 w Świebodzicach) – polski polityk, prawnik, przedsiębiorca i samorządowiec, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji, w latach 2019–2023 sekretarz stanu w resortach odpowiedzialnych za klimat.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1986–1990 był współpracownikiem Solidarności Walczącej[1]. Działał w środowiskach młodzieżowego ruchu oporu[2], należał do Ruchu Młodzieży Niezależnej[1]. W latach 1990–1994 i 1998–2000 prowadził własne przedsiębiorstwo handlowe. Od 1996 do 1997 zasiadał w zarządzie okręgu wałbrzyskiego Ruchu Odbudowy Polski[1]. Ukończył w 2002 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 2005 studia podyplomowe z wyceny nieruchomości w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. Uzyskał uprawnienia radcy prawnego[3]. Od 2000 do 2006 pracował kolejno w departamencie prawnym jednej ze spółek prawa handlowego oraz w kancelarii syndyka[4].

W 2006 i w 2010 wybierany na radnego Świebodzic z listy KWW Bogdana Kożuchowicza[5][6] (ponadto w 2007 kandydował bezskutecznie do Sejmu jako bezpartyjny z listy Prawa i Sprawiedliwości[7]). Od 2006 do 2011 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza tego miasta[4]. Po odejściu z urzędu zajął się praktyką w zawodzie radcy prawnego w ramach własnej kancelarii. Założył Stowarzyszenie Obywatelskie Świebodzice. W 2014 bezskutecznie ubiegał się z ramienia własnego komitetu o funkcję burmistrza Świebodzic[8], bez powodzenia startował także do sejmiku dolnośląskiego z ramienia KWW Bezpartyjni Samorządowcy[9].

W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu w okręgu wałbrzyskim z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego wyborców Kukiz’15, zorganizowanego przez Pawła Kukiza. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 7725 głosów[10]. W maju 2016 opuścił klub poselski Kukiz’15, współtworząc koło poselskie Wolni i Solidarni (pod przewodnictwem Kornela Morawieckiego), którego został wiceprzewodniczącym. 18 listopada 2016 zarejestrował, wspólnie z Kornelem Morawieckim i Małgorzatą Zwiercan, partię o tej samej nazwie[11][12].

W 2018 był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości na prezydenta Wałbrzycha[13]. W głosowaniu z 21 października uzyskał 13,1% poparcia, przegrywając z Romanem Szełemejem, który zdobył 84,5% głosów[14]. W grudniu tego samego roku przeszedł z WiS do klubu parlamentarnego PiS[3]. Wstąpił również do PiS[15]. W wyborach parlamentarnych w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w tym samym okręgu, otrzymując 10 688 głosów[16].

27 listopada 2019 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Klimatu[17] (w październiku 2020 przekształconym w Ministerstwo Klimatu i Środowiska). W styczniu 2020 został pełnomocnikiem rządu ds. odnawialnych źródeł energii[18]. W wyborach w 2023 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat poselski z wynikiem 11 817 głosów[19]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji w administracji rządowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Nota biograficzna na portalu Mam Prawo Wiedzieć. [dostęp 2018-12-10].
  2. ↑ O mnie. ireneusz-zyska.pl. [dostęp 2017-08-18].
  3. ↑ a b Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-12-06].
  4. ↑ a b Ludzie stowarzyszenia. obywatelskieswiebodzice.pl. [dostęp 2015-10-25].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-10-25].
  6. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-10-25].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-11-01].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-25].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-25].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-28].
  11. ↑ Są z nami. wolniisolidarni.org. [dostęp 2016-12-06].
  12. ↑ Wolni i Solidarni. imsig.pl. [dostęp 2017-08-19].
  13. ↑ Kolejni kandydaci PiS na Prezydentów miast. pis.org.pl, 23 maja 2018. [dostęp 2018-05-23].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-06].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2023-08-22].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2023-08-22].
  17. ↑ Ireneusz Zyska i Adam Guibourgé-Czetwertyński wiceministrami klimatu. gov.pl, 27 listopada 2019. [dostęp 2019-11-27].
  18. ↑ Premier powołał pełnomocnika rządu do spraw OZE. gov.pl, 29 stycznia 2020. [dostęp 2020-02-02].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ireneusz_Zyska&oldid=73413961”