Ireneusz Mazur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ireneusz Mazur

Ireneusz Mazur Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Siatkowej Kobiet, Łódź styczeń 2014.
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1957 Chrzanów
Wzrost	185 cm
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. od 1972 AKS Busko-Zdrój AZS Kielce Stal Nysa do 1989 Stal Stalowa Wola
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1998–2000 Polska 2000–2001 AZS Częstochowa (II trener) 2001–2002 AZS Częstochowa 2003–2006 Skra Bełchatów 2006–2008 AZS Olsztyn 2009 AZS Politechnika Warszawska
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ireneusz Mazur (ur. 13 lipca 1957 w Chrzanowie) – polski siatkarz, potem trener.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem Szkoły Podstawowej nr 2 i Liceum Zawodowego w Busku-Zdroju. Tam rozpoczął swoją życiową przygodę z siatkówką. Na sportowych parkietach występował od 1972 do 1989 roku nie odnosząc jednak żadnych spektakularnych sukcesów. W międzyczasie studiował na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, którą ukończył ze specjalizacją trenerską.

W latach 90. został trenerem reprezentacji Polski juniorów. Kadra pod jego wodzą zdobyła w 1996 roku złoty medal na Mistrzostwach Europy Juniorów, a rok później wywalczyła tytuł Mistrzów Świata Juniorów. Wśród zawodników, którzy zdobywali tytuły mistrzowskie w kategorii juniorów byli wówczas m.in. Paweł Zagumny, Piotr Gruszka, Sebastian Świderski, Grzegorz Szymański, Krzysztof Ignaczak i Dawid Murek.

W styczniu 1998 roku przejął po Hubercie Jerzym Wagnerze kadrę narodową seniorów. Kontynuował rządy twardej ręki, ale dokonał również rewolucji w ówczesnym składzie reprezentacji, stawiając na młodych graczy, z którymi wcześniej sięgał po złote medale mistrzostw Europy i mistrzostw świata juniorów. Pod jego wodzą w 1998 roku polscy siatkarze zadebiutowali w Lidze Światowej. W debiucie w tych rozgrywkach pokonali Rosję 3:2. Jednak w tych rozgrywkach zajęli dopiero 10. miejsce. Rok później w LŚ zajęli 8. miejsce. Na Mistrzostwach Świata w 1998 roku polscy siatkarze zajęli dopiero 17. miejsce. Nie zdołał awansować z reprezentacją na Mistrzostwa Europy w 1999 roku i na Igrzyska Olimpijskie w Sydney i przestał być trenerem reprezentacji Polski. Następnie był II trenerem AZS Częstochowa, a później I trenerem tego zespołu. Największe sukcesy jako trener klubowy odniósł w latach 2004–2006 jako trener Skry Bełchatów, zdobywając w obydwu sezonach mistrzostwo i Puchar Polski. Później został trenerem AZS Olsztyn, gdzie w pierwszym sezonie zdobył brązowy medal mistrzostw Polski. Po porażce z Jadarem Radom na zakończenie sezonu zasadniczego 2007/2008 podał się do dymisji. W 2009 roku prowadził AZS Politechnikę Warszawską, zastępując Krzysztofa Kowalczyka.

Obecnie jest ekspertem i komentatorem siatkówki w stacji Polsat Sport. Komentował m.in. mecze Mistrzostw Świata, mistrzostw europy, Ligi Światowej, World Grand Prix, Pucharu Świata, Ligi Mistrzów, Ligi Mistrzyń, PlusLigi i OrlenLigi.

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

w kadrze:

• Mistrzostwo Świata Juniorów (1997)
• Mistrzostwo Europy Juniorów (1996)

w klubach:

• Wicemistrzostwo Polski 2000/2001 oraz 2001/2002 z AZS Częstochowa
• III miejsce w Pucharze Europy Top Teams Cup z AZS Częstochowa w 2002 r.^[1]
• Mistrzostwa Polski (2004/2005 i 2005/2006 ze Skrą Bełchatów)
• Puchary Polski (2004/2005 oraz 2005/2006 ze Skrą Bełchatów)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Informacje o trenerze. archiwum.pls.pl. [dostęp 2010-09-21]. (pol.).