Irene Schouten – Wikipedia, wolna encyklopedia

Irene Schouten
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1992
Zwaagdijk-Oost

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 3000 m
złoto Pekin 2022 5000 m
złoto Pekin 2022 Bieg masowy
brąz Pjongczang 2018 Bieg masowy
brąz Pekin 2022 Drużynowo
MŚ na dystansach
złoto Heerenveen 2015 Start masowy
złoto Inzell 2019 Start masowy
złoto Heerenveen 2021 5000 m
złoto Heerenveen 2021 Bieg drużynowy
złoto Heerenveen 2023 5000 m
srebro Heerenveen 2023 3000 m
brąz Kołomna 2016 5000 m
brąz Salt Lake City 2020 Start masowy
brąz Heerenveen 2021 3000 m
brąz Heerenveen 2021 Start masowy
brąz Heerenveen 2023 Start masowy
Mistrzostwa świata w wieloboju
złoto Hamar 2022 wielobój
Puchar Świata (3000/5000 m)
1. miejsce
2020/2021
1. miejsce
2021/2022
3. miejsce
2015/2016
Puchar Świata (Start masowy)
1. miejsce
2015/2016
1. miejsce
2020/2021
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
2. miejsce
2018/2019
2. miejsce
2019/2020
3. miejsce
2021/2022

Irene Schouten (ur. 21 czerwca 1992 w Zwaagdijk-Oost) – holenderska łyżwiarka szybka, pięciokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna mistrzyni świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Irene Schouten osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła drugie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata w starcie masowym. Rozdzieliła wtedy na podium klasyfikacji końcowej Włoszkę Francescę Lollobrigidę oraz swą rodaczkę, Janneke Ensing. Trzykrotnie stawała na podium zawodów tego cyklu, w tym odnosząc jedno zwycięstwo - 10 marca 2013 roku w Heerenveen była najlepsza w starcie masowym. W 2014 roku brała udział w mistrzostwach świata w Heerenveen, zajmując szóste miejsce. Na rozgrywanych trzy lata wcześniej mistrzostwach świata juniorów w Seinäjoki jej najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce na dystansie 3000 m. Podczas dystansowych mistrzostw świata w Heerenveen w 2015 roku zwyciężyła w starcie masowym. Był to debiut tej konkurencji w programie mistrzostw świata, została tym samym pierwszą w historii oficjalną mistrzynią świata w starcie masowym.

W 2022 roku została mistrzynią olimpijską na 3000, 5000 m oraz w biegu masowym. W tej drugiej konkurencji pobiła rekord olimpijski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]