Introgresja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Introgresja – długofalowy proces polegający na włączaniu puli genów jednego gatunku do puli genów innego gatunku poprzez krzyżowanie hybrydy międzygatunkowej z jednym z jego rodziców. Może doprowadzić do specjacji[1]. Występuje częściej u roślin niż u zwierząt i tłumaczy sukces ewolucyjny i znaczny udział w świecie roślin gatunków poliploidalnych (30%–70% okrytonasiennych i 95% paproci)[2]. Do gatunków zwierzęcych powstałych w ten sposób należy żaba wodna. Termin został wprowadzony przez amerykańskiego botanika Edgara Andersona[1].

U homo[edytuj | edytuj kod]

Współcześnie uważa się, że w kształtowaniu się dzisiejszego człowieka znaczącą rolę odgrywały liczne introgresje między homo sapiens, a innymi archaicznymi odmianami ludzkimi[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Anderson, E., Hubricht, L.. Hybridization in Tradescantia. III. The evidence for introgressive hybridization. „Am. J. Bot.”. 25, s. 396–402, 1938. (ang.). 
  2. Ting-Shen Han, Qiong Wu, Xing-Hui Hou, Zi-Wen Li, Yu-Pan Zou, Song Ge, Ya-Long Guo. Frequent Introgressions from Diploid Species Contribute to the Adaptation of the Tetraploid Shepherd’s Purse (Capsella bursa-pastoris). „Molecular Plant”. 8, 3, s. 427-438, 2015. DOI: 10.1016/j.molp.2014.11.016. 
  3. Shyamalika Gopalan i inni, Inferring archaic introgression from hominin genetic data, „Evolutionary Anthropology”, 30 (3), 2021, s. 199-220, DOI10.1002/evan.21895.