Interleukina 7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Interleukina 7 (skrót: IL-7) – cytokina produkowana przez komórki podścieliska szpiku oraz grasicy. Wytwarzana jest również przez keratynocyty, komórki dendrytyczne, neurony i komórki śródbłonka, ale nie jest produkowana przez limfocyty. U myszy pobudza proliferację prekursorów limfocytów B oraz limfocytów T, u ludzi tylko limfocytów T[1]. Bierze również udział w różnicowaniu się limfocytów cytotoksycznych. Zaangażowana w odpowiedź na infekcję wirusem HIV.

Prekursor ludzkiej IL-7 jest białkiem zbudowanym ze 177 aminokwasów[2] i jest kodowany przez gen położony na chromosomie 8[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Steven Rosenberg. IL-7 administration to humans leads to expansion of CD8+ and CD4+ cells but a relative decrease of CD4+ T-regulatory cells. „J Immunother.”. 29 (3), s. 313-9, 2006. DOI: 10.1097/01.cji.0000210386.55951.c2. PMID: 16699374. 
  2. Opis prekursora ludzkiej IL-7 w bazie UniProtKB
  3. Lokalizacja genu ludzkiej IL-7 w bazie UCSC Genome Bioinformatics

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]