Inoceramus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Inoceramus
Sowerby, 1814
Inoceramus sp.
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	małże
Podgromada	Pteriomorphia
Rząd	Praecardioida
Rodzina	Inoceramidae
Rodzaj	Inoceramus
Multimedia w Wikimedia Commons

Inoceramus – wymarły rodzaj morskich małży żyjący w okresie jurajskim i kredowym.

Posiadały kalcytowe muszle o wydłużonym kształcie, z ornamentacją w postaci koncentrycznych względem dzioba żeberek. Niektóre gatunki osiągały wielkie, jak na małże rozmiary, przekraczając 1 metr. Okaz z gatunku Inoceramus (Sphenoceramus) steenstrupi o długości 178 cm znaleziony na Grenlandii jest największym małżem świata^[1][2].

Znaczenie: Skamieniałości różnych gatunków Inoceramus są jednymi z najbardziej podstawowych skamieniałości przewodnich w datowaniu albu i późnej kredy. Wiele gatunków klasyfikowanych wcześniej do rodzaju Inoceramus obecnie jest zaliczanych do pokrewnych rodzajów (np. Cremnoceramus)

Występowanie: Rodzaj kosmopolityczny: Ameryka Północna, Europa, Azja. W Polsce powszechny we wszystkich rejonach odsłonięć kredy, a więc głównie w Polsce południowej.

Wybrane gatunki z Polski o dużej wartości stratygraficznej:

• Inoceramus cuvierii
• Inoceramus lamarcki
• Inoceramus labiatus
• Inoceramus crippsi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• U. Lehmann & G. Hillmer, 1991: Bezkręgowce kopalne. Wyd. Geologiczne, Warszawa.