Imigracja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Imigranci europejscy przybywający do Argentyny

Imigracja (łac. immigrare – wprowadzić się[1]) – przyjazd z zagranicy na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe[2][3].

Imigracja jest przeciwieństwem emigracji. Jej przyczyny mogą być polityczne, religijne, gospodarcze lub prywatne.

W ramach imigracji występuje też reemigracja (migracja powrotna) oraz repatriacja, czyli migracja powrotna organizowana i wspierana przez instytucje państwowe[1].

Społeczeństwo a imigranci

[edytuj | edytuj kod]

Pracownicy Uniwersytetu Harvarda przeprowadzili badania wśród 22,5 tys. respondentów – rodowitych Szwedów, Brytyjczyków, Francuzów, Włochów, Niemców i Amerykanów[4]. Okazało się, że znaczna część debaty politycznej na temat imigracji rozgrywa się w świecie dezinformacji[4]. Stosunek respondentów do imigrantów opiera się na powszechnej nieumiejętności odróżniania prawdy od fałszu[4]. Badani respondenci byli przekonani, że w ich kraju znajduje się średnio 2-3 razy więcej imigrantów niż jest ich w rzeczywistości[4]. Na przykład Amerykanie uważają, że legalni imigranci stanowią 36% populacji, kiedy w rzeczywistości ich odsetek wynosi 10%[4]. Również we Francji, Włoszech, Niemczech i Wielkiej Brytanii pojawiły się znaczne niezgodności[4]. Rzeczywisty odsetek imigrantów w tych krajach waha się w granicach 10–15%, natomiast średnie szacunki respondentów wynosiły około 30%[4]. Przepytywani byli również w błędzie jeżeli chodzi o kraj pochodzenia większości imigrantów, ich religię oraz wkład w gospodarkę[4]. Przykładowo rodowici Amerykanie uważali, że muzułmanie stanowią 23% populacji imigrantów, zaś chrześcijanie – 40%[4]. Według realnych danych 61% imigrantów w USA to chrześcijanie, a 10% – muzułmanie[4]. Zdaniem uczestników badania z Wielkiej Brytanii 30% imigrantów to chrześcijanie, przy czym w rzeczywistości jest ich 58%[4].

Według szacunków OECD we Włoszech, uwzględniając emerytury, przeciętny imigrant otrzymuje od państwa o 70% mniej transferów socjalnych niż przeciętny rodowity obywatel Włoch[5]. W Stanach Zjednoczonych natomiast przeciętny imigrant otrzymuje o 35% mniej świadczeń[5]. W tymże państwie – według badań The Hamilton Project – podatki płacone przez wszystkich imigrantów, a także ich dzieci, przekraczają koszty otrzymywanych przez nich usług[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Joanna Marszałek-Kawa, Danuta Plecka (red.), Leksykon wiedzy politologicznej, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2018, s. 151–152, ISBN 978-83-66220-26-3, OCLC 1091293670.
  2. Imigracja. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-01-22].
  3. imigracja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-12-06].
  4. a b c d e f g h i j k Alberto Alesina, Armando Miano, Stefanie Stantcheva, Imigration and Redestibution [online], czerwiec 2018 [zarchiwizowane z adresu].
  5. a b OECD, The fiscal impact of immigration in OECD countries [online], 2013.
  6. Immigrants Are Not A Net Drain On The 4. Federal Government Budget, [w:] Michael Greenstone, Adam Looney, Ten Economic Facts About Immigration, październik 2010.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Wasilewski: Bezdomnych gromady niemałe... Dyskurs imigracyjny na łamach prasy amerykańskiej (1875-1924). Poznań: Oficyna Wydawnicza Bractwa Trojka, 2017. ISBN 978-83-947490-4-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]