Ikaria – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ikaria
Ικαρία
Ilustracja
Wieś Armenistis
Kontynent

Europa

Państwo

 Grecja

Akwen

Morze Egejskie

Archipelag

Sporady Południowe

Powierzchnia

255,303 km²

Długość linii brzegowej

164 km

Najwyższy punkt

1037 m n.p.m.

Populacja (2021)
• liczba ludności
• gęstość


8843
35 os./km²

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ikaria”
Ziemia37°35′N 26°10′E/37,583333 26,166667
Mapa wyspy

Ikaria (gr. Ικαρία) – grecka wyspa na Morzu Egejskim, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Ikaria, w gminie Ikaria. W 2011 roku liczyła 8423 mieszkańców[1]. Posiada powierzchnię 255 km²[2]. Główną miejscowością wyspy jest Ajos Kirikos.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wedle mitologii greckiej w pobliżu tej wyspy miał spaść do morza Ikar.

Wyspa została zasiedlona około 7000 p.n.e. przez ludność przedindoeuropejską. W połowie VIII wieku p.n.e. kolonia Miletu.

W XIV wieku kolonia genueńska, następnie posiadłość joannitów, aż do podboju tureckiego w 1521. W 1677 na wyspie mieszkało 1000 ludzi i stanowiła ona najbiedniejszą wyspę na całym Morzu Egejskim.

W 1827 mieszkańcy wyspy na kilka lat wyswobodzili się spod tureckiego panowania.

Flaga Wolnego Państwa Ikarii z krzyżem greckim

17 lipca 1912 mieszkańcy wyspy szturmem zdobyli turecki garnizon. Dzień później proklamowano utworzenie Wolnego Państwa Ikarii. Prezydentem wyspy został Ioannis Malachias. Mieszkańcom niepodległej Ikarii udało się sformować regularną armię i stworzyć własny system pocztowy. 4 listopada 1912 rząd Ikarii podjął decyzję o wejściu w skład Grecji.

Wyspa doznała strat podczas II wojny światowej w wyniku okupacji włoskiej, a następnie niemieckiej, głównie w wyniku głodu.

Po wycofaniu się Niemców nacjonaliści i komuniści walczyli w greckiej wojnie domowej (1946–1949), a grecki rząd wykorzystał wyspę jako miejsce internowania około 13 000 komunistów. Od tej pory wielu miejscowych zaczęło sympatyzować z partiami lewicowymi i komunizmem, dlatego niektórzy nazywają Ikarię „czerwoną skałą”.

Jakość życia znacznie się poprawiła po 1960 roku, kiedy rząd Grecji zaczął inwestować w infrastrukturę wyspy, aby pomóc w promocji turystyki. Dzisiaj Ikaria jest jednym z pięciu miejsc na świecie, w których ludność regularnie dożywa zaawansowanego wieku (co trzecia osoba osiąga wiek 90 lat)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Απογραφή Πληθυσμού – Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός.
  2. Grecki Urząd Statystyczny. statistics.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (gr. • ang.).
  3. The Island Where People Live Longer [online], NPR.org [dostęp 2020-03-27] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]