Igor Gräzin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Igor Gräzin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1952
Tartu

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, wykładowca akademicki

Igor Gräzin (ur. 27 czerwca 1952 w Tallinnie[1]) – estoński polityk, prawnik i wykładowca akademicki, deputowany do Riigikogu, eurodeputowany VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent studiów prawniczych na Uniwersytecie w Tartu (1975). W 1979 uzyskał stopień kandydata nauk w Moskwie, a w 1987 doktoryzował się w Instytucie Państwa i Prawa Akademii Nauk ZSRR[1].

Od 1975 do 1988 związany z macierzystą uczelnią, był m.in. prodziekanem Wydziału Prawa (od 1986). Później przez rok kierował instytutem w Estońskiej Akademii Nauk. W latach 1989–1991 zasiadał w Radzie Najwyższej ZSRR. W latach 90. wykładał w amerykańskim University of Notre Dame. W USA został członkiem Partii Republikańskiej. W międzyczasie w 1994 wstąpił do Estońskiej Partii Reform, a w latach 1995–1999 posłował do Zgromadzenia Państwowego VIII kadencji. Krótko był doradcą w resorcie spraw zagranicznych, następnie pełnił funkcję dziekana wydziału prawa i prorektora prywatnej uczelni Akadeemia Nord[1].

W 2002 został radnym miejskim Tallinna, przez rok wykładał w Woodrow Wilson International Center for Scholars. W 2005 ponownie zasiadał w estońskim parlamencie (X kadencji). Mandat utrzymywał w 2007, 2011[1] i 2015[2]. W 2018 objął zwolniony przez Kaję Kallas mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. Wkrótce wystąpił z Estońskiej Partii Reform[3], po czym związał się z Estońską Partią Centrum[4].

Igor Gräzin jest stanu wolnego, ma dwoje dzieci[1] (w tym syna ze związku z Maret Maripuu).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Profil na stronie Riigikogu. [dostęp 2015-03-14]. (est.).
  2. Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-14]. (est.).
  3. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2019-04-05].
  4. Keskerakonna juhatus kinnitas europarlamendi valimiste nimekirja. Seal on nii Toom kui Gräzin, Kaljulaidi pole. delfi.ee, 28 marca 2019. [dostęp 2019-04-06]. (est.).