Ignatius Taschner – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ignatius Taschner ok. 1901 r. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Ignatius Taschner (ur. 9 kwietnia 1871 w Bad Kissingen, zm. 25 listopada 1913 w Mitterndorfie (Dachau)) – niemiecki rzeźbiarz, medalier i grafik[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1889 r. rozpoczął studia w Akademii Sztuki w Monachium, w 1900 r. uczestniczył w Wystawie Światowej w Paryżu oraz w konkursie na pomnik Goethego w Strasburgu. W 1903 r. Hans Poelzig powołał go na stanowisko docenta Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, gdzie prowadził zajęcia z prac w metalu i tam powstała duża część jego dzieł jubilerskich. W latach 1907–1913 wykonał liczne rzeźby w Berlinie, m.in. 10 figur zdobiących Fontannę Bajek (Märchenbrunnen) w Volkspark Friedrichshain[1].
Dzieła w Polsce
[edytuj | edytuj kod]- Źródełko Gustava Freytaga we Wrocławiu
- rzeźby na Wieży ciśnień Borek we Wrocławiu
- Studzienka Taschnera w Poznaniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ignatius Taschner. Deutsche Gesellschaft für Medaillenkunst e.V.. [dostęp 2020-11-16]. (niem.).