Ignacy Zakrzewski (historyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ignacy Zakrzewski, herbu Wyssogota (ur. 3 lutego 1823 w Wiśniewie[1], zm. 5 sierpnia 1889) – polski historyk i heraldyk. Był synem Walentego, dziedzica wsi Wiśniewa w Wielkopolsce oraz Tekli Gądkiewicz. Był podpułkownikem armii pruskiej (emerytowany w 1874), w latach 1882-1888 posłem do Reichstagu z Wielkopolski, a od 1887 przewodniczącym Koła Polskiego. W 1873 został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz inicjatorem i wydawcą monumentalnego Kodeksu dyplomatycznego Wielkopolski a także innych dzieł[2]. Członek Izby Deputowanych pruskiego Landtagu w Berlinie od 1882 roku[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 244, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554
  2. ↑ nekrolog
  3. ↑ Lech Trzeciakowski, Posłowie polscy w Berlinie 1848-1928, Warszawa 2003, s. 488.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Zakrzewski_(historyk)&oldid=73160072”