Ignacy Stachowiak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ignacy Stachowiak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1910
Poznań

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1996
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczyciel, żołnierz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Ratowanie Ginących Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Złoty Medal Zasługi Łowieckiej Srebrny Medal Zasługi Łowieckiej Brązowy Medal Zasługi Łowieckiej
Odznaka „Zasłużony Białostocczyźnie”

Ignacy Stachowiak (ur. 2 stycznia 1910 w Poznaniu, zm. 21 listopada 1996 w Warszawie) – harcerz, nauczyciel, żołnierz i oficer Wojska Polskiego[potrzebny przypis], myśliwy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dowódca zwycięskiej bitwy w obronie Białegostoku 15 września 1939; żołnierz Armii Krajowej; myśliwy i popularyzator wiedzy i kultury łowieckiej; działacz Polskiego Związku Łowieckiego oraz Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny (CIC); Członek Państwowej Rady Ochrony Przyrody (1949-1970); Łowczy Wojska Polskiego (1951-1970); działacz i ponad 30 lat członek Rady Nadzorczej Spółdzielni „Jedność Łowiecka”; Sędzia Sportowy Klasy Państwowej; działacz Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, przez 10 lat Wiceprzewodniczący Komisji Spraw Sędziowskich; członek władz naczelnych PZŁ (1949-1996); twórca podwalin polskiego strzelectwa myśliwskiego, autor nowatorskich rozwiązań technicznych w strzelaniu do rzutków; organizator i dyrektor polskich ekspozycji, wyróżnianych i nagradzanych, na Międzynarodowych Wystawach Trofeów Łowieckich; ekspert CIC w dziedzinie trofeistyki; inicjator i autor nowych zasad pomiaru i wyceny poroży łosia europejskiego (objęcie wyceną formy badylarza); współautor, przyjętych w 1975 roku przez XXII Zgromadzenie CIC, wzorów formuł wyceny trofeów łowieckich wszystkich gatunków europejskiej zwierzyny grubej. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 22E-6-7)[1].

Konkurs[edytuj | edytuj kod]

Krajowy Konkurs Kół Łowieckich w Strzelaniach Myśliwskich im. płk Ignacego Stachowiaka jest organizowany od roku 1985 przez Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego w weekend na przełomie maja i czerwca. Jest to coroczny konkurs, w którym mogą uczestniczyć te koła łowieckie, które w poprzednim roku odniosły zespołowe zwycięstwa na zawodach okręgowych (d. wojewódzkich). Jest sprawdzianem poziomu szkolenia strzeleckiego w podstawowych jednostkach Związku, ale ma również na celu szeroką propagandę strzelectwa myśliwskiego i w ogóle łowiectwa. W roku 1998 Zarząd Główny PZŁ nadał temu Konkursowi imię zasłużonego dla polskiego łowiectwa płk Ignacego Stachowiaka[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

ordery[edytuj | edytuj kod]

odznaczenia państwowe[edytuj | edytuj kod]

łowieckie[edytuj | edytuj kod]

  • Medal Zasługi Łowieckiej – brązowy
  • Medal Zasługi Łowieckiej – srebrny
  • Medal Zasługi Łowieckiej – złoty (1952)
  • „Złom” (1954)
  • Medal za zasługi dla rozwoju łowiectwa na terenie Lubelszczyzny (1973)
  • Medal za zasługi dla rozwoju wielkopolskiego łowiectwa (1974)
  • Srebrna Odznaka Honorowa Związku Łowieckiego Słowenii (1974)
  • Odznaka 50-lecia Czechosłowackiego Związku Myśliwskiego (1974)
  • godność Członka Honorowego Polskiego Związku Łowieckiego (1986)
  • Medal św. Huberta (1983) – nadany jako pierwszemu z polskich myśliwych

inne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wycena trofeów łowieckich – podręcznik, wyd. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego, Warszawa: wyd. I – 1985, wyd. II – 1994
  • Strzelectwo myśliwskie w Polskim Związku Łowieckim – podręcznik, wyd. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego, Warszawa: 1986
  • Ignacy Stachowiak i jego opowiadania, oprac. i wyd. Barbara Nowakowska, Warszawa: 2010 (pośmiertnie)
  • liczne artykuły na łamach czasopisma „Łowiec Polski”, m.in. cykle:
Przyroda i łowiectwo w innych krajach
ABC balistyki myśliwskiej
ABC optyki
Zdarzenia niezwykłe

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ignacy Stachowiak [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-01-23].
  2. KKKŁ im. Ignacego Stachowiaka. [dostęp 2012-03-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Inne źródła informacji[edytuj | edytuj kod]

  • Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr Bolesława Waligóry, Warszawa