Ignacy Guniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ignacy Guniewicz
Imię i nazwisko

Ignacy Franciszek Guniewicz

Pseudonim

Ksiądz Bażański

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1832
Zawada

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1882
Poznań

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pianista, pedagog

Ignacy Franciszek Guniewicz pseud. Ksiądz Bażański (ur. 10 maja 1832 w Zawadzie, zm. 25 listopada 1882 w Poznaniu[1]) – polski kompozytor, dyrygent, pianista i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Muzyki uczył się od wczesnej młodości[2]. W 1848 brał udział w walkach powstania węgierskiego, walczył też w Galicji (w tym celu przerwał studia muzyczne[1]). Był więziony przez austriackiego zaborcę[2]. Potem wyjechał do Lwowa, gdzie od 1865 do 1866 był dyrygentem Teatru Lwowskiego (następcą Stanisława Dunieckiego). Grał też na fortepianie oraz nauczał muzyki. W Krakowie (gdzie krótko przebywał) był współtwórcą Towarzystwa Muza, gdzie również pełnił funkcję dyrygenta. Od 1870 do 1872 ponownie działał we Lwowie, m.in. w ukraińskim towarzystwie Ruśka Besida[1]. Odbywał w tym okresie podróże artystyczne do Pragi (był tu członkiem Umělecké besedy[1]), Wiednia, Kijowa i Petersburga. W 1873 przeprowadził się do Poznania. W 1875 był tutaj współzałożycielem Towarzystwa Muzycznego, gdzie dyrygował orkiestrą i chórem. Był też dyrektorem tej instytucji. Założył własną szkołę muzyczną, gdzie nauczał gry na fortepianie, skrzypcach, fisharmonii, a także śpiewu i teorii muzyki. W 1883 wydał w Poznaniu, w oficynie F. Malińskiego, Polski śpiewnik ludowy na cztery głosy[3]. Był przyjacielem m.in. Wincentego Pola i Kornela Ujejskiego[2].

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

Do jego kompozycji (tworzonych częściowo pod pseudonimem Ksiądz Bażański[2]) należały:

  • uwertura koncertowa Gdyby orłem być (1862),
  • oratorium Niewola babilońska (1867),
  • liczne pieśni, m.in. Tęsknoty ułańskie i Ostatnie pożegnanie powstańca,
  • utwory fortepianowe – mazurki i polonezy,
  • opera Diabeł w Karpatach,
  • opera Odsiecz Wiednia,
  • operetka Młynarz i kowal[3].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał córkę i syna[2] Mieczysława (śpiewaka i aktora)[3]. Z drugą żoną nie miał potomstwa[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Ignacy Guniewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  2. a b c d e f Śp. Ignacy Guniewicz, w: Goniec Wielkopolski, 28.11.1882, s.3
  3. a b c Elżbieta Szczawińska, hasło w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981, s.240, ISBN 83-01-02722-3

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]