Ich czworo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ich Czworo
Autor

Gabriela Zapolska

Typ utworu

komedia

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1907

Ich czworo. Tragedia ludzi głupich w 3 aktachkomedia obyczajowa autorstwa Gabrieli Zapolskiej napisana w roku 1907, w tym samym roku wystawiona po raz pierwszy we Lwowie, wydana w Warszawie w 1912. Do roku 1970 doczekała się ok. 70 inscenizacji.

Bohaterowie[edytuj | edytuj kod]

  • Mąż
  • Żona
  • Dziecko
  • Kochanek
  • Wdowa
  • Szwaczka
  • Sługa
  • Dorożkarz
  • Mandragora

Czas i miejsce akcji[edytuj | edytuj kod]

Akcja rozgrywa się na początku XX wieku we Lwowie.

Treść[1][edytuj | edytuj kod]

Realistyczna i dobrze ukazująca psychikę bohaterów historia małżeńskiego trójkąta. Akcję poprzedza prolog z udziałem Mandragory, uosabiającej duszę ludzką. Spośród wielu rzeczy złych, które cechują człowieka, do przedstawienia w sztuce wybrano głupotę. Największym jej wcieleniem jest Żona - kobieta, która przez małżeństwo chciała jedynie podnieść swoją pozycję społeczną. Mało inteligentna, nieznająca właściwie podstawowych zasad zachowania, w stałym konflikcie z Mężem, który nie potrafi zapanować nad sytuacją. Punktem kulminacyjnym sztuki jest ujawnienie romansu Żony i jej Kochanka. Jedną z postaci dramatu jest Dziecko, zapominane przez matkę w dorożce, obserwujące zażarte kłótnie rodziców.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis komedii. [dostęp 2009-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-03)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jadwiga Czachowska, Gabriela Zapolska. Monografia bio-bibliograficzna, Kraków 1966. s. 379-394.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]