Bitwa pod Mingolsheim – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Mingolsheim
Wojna trzydziestoletnia
Ilustracja
Czas

27 kwietnia 1622

Miejsce

Mingolsheim, niedaleko Wiesloch i Heidelbergu

Wynik

zwycięstwo protestantów

Strony konfliktu
Niemieccy protestanci Liga Katolicka
Dowódcy
Ernst von Mansfeld,
Jerzey Fryderyk Baden-Durlach
Johan von Tilly
Siły
22 000 (Mansfeld),
nieznane (Baden-Durlach)
12 000
Straty
300 2 000
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii
Mapa konturowa Badenii-Wirtembergii, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
49°13′01″N 8°39′30″E/49,216844 8,658289

Bitwa pod Mingolsheim (zwana też bitwą pod Ohrenberg) – starcie zbrojne, które miało miejsce 27 kwietnia 1622 r. w trakcie wojny trzydziestoletniej. W bitwie udział wzięły wojska Ligi katolickiej pod dowództwem Tilly'ego i zjednoczone oddziały protestantów pod wodzą Mansfelda i Fryderyka z Baden-Durlach. Starcie zakończyło się zwycięstwem wojsk protestanckich.

Opis bitwy[edytuj | edytuj kod]

Miejscem bitwy było niewysokie wzgórze Ohrenberg położone na południe od miejscowości Mingolsheim. Miejscowość ta w wyniku starcia została całkowicie zniszczona, a większa jej część spłonęła.

W kwietniu 1622 Tilly wtargnął ze swoimi siłami na ziemie Palatynatu, krainy Fryderyka V, gdzie próbował obejść od południa miejscowość Heidelberg. Do dnia 26 kwietnia 1622 Tilly zgromadził w miejscowości Wiesloch siły liczące 12 000 żołnierzy, które zamierzał wykorzystać do oblężenia miasta Dilsberg.

Siły Mansfelda zgromadzone w rejonie miejscowości Germersheim liczyły 16 000 piechoty i 6 000 kawalerii. Po przekroczeniu rzeki Ren, i połączeniu się z siłami Jerzego Fryderyka Baden-Durlach wojska te znalazły się 8 km. na południa od Wiesloch. Tilly, który uznał swoją lewą flankę za najbardziej zagrożoną, przypuścił atak w dniu 27 kwietnia 1622 z kierunku północnego. Mansfeld znajdujący się w niezagrożonej pozycji, zadał przeciwnikowi wysokie straty. Około godz. 14 na plac boju spadła gwałtowna ulewa, zamieniając ziemię w grzęzawisko. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk Mansfelda i Bernharda von Sachsen-Weimar, które pomaszerowały dalej w kierunku Bruchsal. Siły te nie były jednak w stanie zapobiec odwrotowi sił Tilly'ego przez Zeutern i Odenheim w kierunku miejscowości Wimpfen.

Łączne straty wojsk Tilly'ego wyniosły 2 000 ludzi. Po stronie Mansfelda poległo 300 żołnierzy. Po odłączeniu się od sił Mansfelda, wojska Fryderyka von Baden-Durlach w dniu 6 maja 1622 starły się jeszcze z hiszpańskimi siłami pod wodzą Cordoby w przegranej bitwie pod Wimpfen.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • G.Bardey, Wiesloch-Wimpfen-Hoechst - Die Schlachten des Jahres 1622, Deutsches Soldatenjahrbuch 1997
  • Joerg Peter Findeisen, Der Dreissigjaehrige Krieg, Graz 1998